Anderlecht zeker van landstitel na magere winst tegen AA Gent
Anderlecht kan en zal zondag kampioen worden. In deze play-offs zijn zij koning éénoog in het land der blinden. Enkele dagen voor het grote titelfeest werd Anderlecht gisteravond evenwel uitgefloten door de eigen aanhang. Het doelpunt van Kanu fleurde de troosteloze avond op.
Het vuurwerk werd afgeschoten, op de eretribune lachte de ene al wat breder dan de andere, en door de boxen schalde triomfantelijke muziek - een prelude voor het grote kampioensfeest van komende zondag in het Astridpark moest dit worden. Anderlecht au grand complet bovendien, met alle tovenaars aan de aftrap en Gillet daardoor als rechtsachter. Speciale invité Trond Sollied wilde wel meevieren. Veel ambitie om iets te rapen in het Astridpark sprak niet uit zijn woorden, de afgelopen dagen.
De sfeer bleef ronduit gezellig in het openingskwartier. Biglia bediende Kanu en vanop de rand van de zestien trok hij het leer, via de wreef van Maréval, in een boog over de kansloze Padt (1-0). Ja, dit zou wel wat worden.
Fout gedacht. Het licht ging uit in de feesttent. Anderlecht herviel zeer snel in de irritante gewoontes die u intussen kent: geen druk op de bal, geen balcirculatie, geen tempo van achteruit. De klinkende overwinning op Racing Genk was blijkbaar een accident de parcours.
AA Gent was de betere ploeg, zonder meer. De bezoekers voetbalden drie uitstekende kansen bij elkaar in het tweede kwartier. Twee keer kwam doelman Proto tussenbeide, één keer gleed Bedi voor de neus van Mboyo de gelijkmaker in hoekschop. Deze 'nieuwe' Congolees is als de beste Philips-kruimeldief - het restafval zuigt hij op - maar het duurde tot de rust vooraleer de knaap begreep dat hij niet als derde centrale verdediger kon opereren. Technisch en tactisch is Bedi nog bijzonder onvolwassen.
We mogen de jongen evenwel niet afschieten. Voor het gebrek aan beleving en voetbal waren anderen veel méér verantwoordelijk. Zoals zij die menen dat ze meekunnen bij Real Madrid, bijvoorbeeld. Jovanovic, ook afwezig gisteravond, miste alleen voor Padt de kans om Anderlecht niettemin op 2-0 te brengen.
Gent, frivool en fris, verdiende niet achter te staan bij de rust. Ljubijankic had moéten scoren, maar ook hij geraakte niet voorbij Proto, MVP van deze play-offs bij de aanstaande kampioen.
Real Madrid?
Veel beterschap na de rust was er niet. Anderlecht was een spookploeg. En een deel van het kennerspubliek reageerde gevat: met een fluitconcert. Vier dagen voor het vieren van de 31ste landstitel werd de ploeg uitgejouwd door zijn eigen aanhang; niet iets om trots op te zijn. Om het nog wat erger te maken, besloot Anderlecht steeds meer achteruit te spelen. Eén 'hoogtepunt': een schot van degene die meent dat hij meekan bij Real Madrid - zijn Cristiano-soortige 'tomahawk' belandde héél ver naast.
AA Gent zakte geleidelijk aan mee met Anderlecht in het zwarte gat. Brüls verloor zijn touch, Mboyo geraakte Safari niet voorbij, en Conte zag ook geen licht meer in de duisternis.
Ariël Jacobs greep in en haalde Milan Jovanovic naar de kant voor Patou. Jammer dat hij niet Bedi naar de kant haalde en met één defensieve middenvelder ging spelen - Jacobs' voorbeeld Guardiola had dat ongetwijfeld gedaan, hoor. De paars-witte ellende duurde voort. Zonder kansen, zonder inspiratie, zonder de opsmuk van een kampioen. Alleen Silvio Proto bleef overeind.
Om de avond helemaal te verbrodden kreeg Matias Suárez nog de gele kaart waardoor de Gouden Schoen niet meespeelt in de kampioenenmatch van zondag. Alsof U2 komt optreden zonder Bono. Hopelijk smaakt tenminste nog de champagne.