'Afhankelijkheid van multinationals moeten we koste wat het kost vermijden'

De Boerenbond bevestigt dat de ggo-business boeren in een zwakkere positie dreigt te duwen. Maar ggo's helemaal mijden "is niet meer van deze tijd", zegt woordvoerster Anne-Marie Vangeenberghe. "Ggo's zijn een verlengde van een evolutie van de laatste honderd jaar. Boeren doen de selectie van zaden, gewassen en dieren niet meer zelf. De veredeling is uitbesteed aan specialisten. Daardoor is ze sneller en efficiënter. Met ggo's is dat tot het extreme doorgedreven. Op zich is het onvermijdelijk geworden dat we ggo's binnenkrijgen. Kijk maar naar het vlees uit Brazilië en Argentinië dat we hier eten. Ook in de landbouw kan het misschien nuttige toepassingen hebben. Maar dan moeten er wel twee dingen absoluut gegarandeerd zijn: echt onafhankelijk onderzoek naar effecten op mens en milieu en geen machtsconcentraties door de multinationals. Garanties zijn er niet. We zien nu al dat waar ggo's zijn toegelaten de boeren niet meer onafhankelijk zijn, met contracten die hen in de hoek duwen."

- 1 % van het landbouwareaal in de EU zijn commerciële ggo-teelten. In ons land is dat nog niet aan de orde.

- In 8 andere EU-landen is er wel al commerciële ggo-teelt. Spanje spant daarbij de kroon met 79.269 hectare ggo-maïs in 2011.

- In kleinere hoeveelheden worden ook in Tsjechië, Denemarken, Frankrijk, Portugal, Roemenië, Slovakije en Zweden ggo-aardappelen, -maïs en -soja commercieel verbouwd.

- Kosten om ggo's op de markt te brengen zijn niet gering. In 2004 kostte het 2,6 miljoen dollar om ggo-maïs te lanceren. Gemiddeld kost het 136 miljoen dollar en 13 jaar onderzoek.


Ggo's: droom of nachtmerrie?, Bart Staes, Barbara Redant en Hans Van Scharen. 129 pagina's, Uitgeverij Houtekiet, 14,90 euro. www.ggo-debat.be