Anderlecht geeft voorsprong weg
Anderlecht moest gisteravond winnen op het veld van KV Kortrijk om nog mee te doen voor de titel. Even leek alles er goed uit te zien, tot Kortrijk in vier dolle minuten tijd de bordjes weer in evenwicht wist te zetten.
Terwijl heel voetbalminnend België de ogen op de Arteveldestad had gericht, werd zo'n vijftig kilometer verderop toch ook een potje van enig belang afgewerkt. Kortrijk pakte slechts 1 op 9 in de voorgaande wedstrijden, maar kan dat enigszins afschuiven op de heisa rond het vertrek van trainer Yves Vanderhaeghe. Anderlecht op bezoek krijgen komt zelden gelegen, maar is zo mogelijk nóg minder wenselijk in omstandigheden als deze, zeker wanneer paars-wit nog vol aan de bak moet om een waterkans op de titel te behouden. Een ket kan behoorlijk klauwen als hij in de hoek is gedreven.
Geen Mbemba aan de aftrap bij Anderlecht. Hij pakte immers rood in de wedstrijd tegen Standard. In zijn plaats kwam Michaël Heylen. Ook bij Kortrijk een nieuw gezicht: Vincent Tan, de nieuwe eigenaar, woonde de wedstrijd bij. Die zal ook rare ogen hebben getrokken toen Vanderhaeghe voor de wedstrijd werd onthaald op boegeroep van de eigen aanhang. Spits Teddy Chevalier kreeg ook de nodige aandacht, zij het dan positief: hij werd gehuldigd als Kerel van het Jaar. Terecht: Chevalier was tot hiertoe al goed voor twaalf doelpunten en veertien assists.
Slappe boel achterin
Die Kortrijkse aanvalsdrift leidde bijna tot een vroeg doelpunt, toen Heylen al meteen aan het kwakkelen sloeg. Eerst werkte hij de bal ongelukkig buiten, twee minuten later gleed hij weg waardoor Marusic kon aanleggen, gelukkig voor Heylen zonder erg. Diezelfde Marusic liet even later de paars-witte verdediging achter zich, maar besloot voorlangs. Anderlecht wist wie het in de gaten zou moeten houden. Nog geen twee minuten later schotelde hij Ivan Santini ook nog eens een mooie kopkans voor, maar die laatste waande zich even een volleyballer: geel.
De verdediging van Anderlecht hing als los zand aan elkaar. Heylen broddelde zich een weg door het eerste kwartier en veroorzaakte in een stofwolk van gesukkel een vrijschop voor Kortrijk. Santini mikte zijn bal echter in de handen van Proto.
De malaise achterin bij Anderlecht was echter vooral het gevolg van een middenveld dat nog op de bus leek te zitten. Pas na een twintigtal minuten begon paars-wit enigszins op stoom te komen. Najar en Praet waren de eersten die weer tekenen van leven vertoonden, maar het was Acheampong die ei zo na een penalty versierde toen Van Loo hem onderuit haalde zonder daarbij gehinderd te worden door enig balcontact. Honderd procent penalty, nul procent gefloten.
Acheampong zou een gesel voor de Kortrijkse verdediging blijven tot het rustsignaal, maar stuitte in zijn aanvalsdrift op een paal en doelman Keet.
Zelfgenoegzaamheid
Anderlecht ging in de tweede helft voort op zijn elan, wat al snel resulteerde in een doelpunt voor Praet. Een prachtig lobje, maar aan juichen dacht de Gouden Schoen niet. Die zat met zijn gedachten bij AA Gent. Drie minuten later verdubbelde Mitrovic de score: 0-2.
Boeken toe, zou je denken. Niet dus. Anderlecht zakte helemaal weg in een moeras van enerzijds zelfgenoegzaamheid en anderzijds gelatenheid en gebrek aan passie. Dat laatste kon Kortrijk niet worden verweten, want tussen de 76ste en de 80ste minuut wist het weer op gelijke hoogte te komen. Eerst werkte Capon een rebound in doel, even later knalde Santini na een knappe borstcontrole de 2-2 tegen de touwen. Anderlecht uitgeteld, AA Gent kampioen.