Regering gaf staalreus miljarden belastingkorting
ArcelorMittal haalt de hakbijl boven in zijn Luikse fabrieken, ondanks jarenlange kortingen van de regering. Via de notionele intrestaftrek en gratis emissierechten hield de staalproducent miljarden in eigen zakken.
Het grootste cadeau is de notionele intrestaftrek. Bedrijven kunnen via dat systeem een bepaald percentage van hun eigen vermogen aftrekken, en zo minder belastingen betalen. Vooral de multinationals profiteren hiervan. Tussen 2011 en 2006, toen het systeem werd ingevoerd onder premier Verhofstadt (Open Vld), spaarde ArcelorMittal bijna 2 miljard euro uit.
Zo bedroeg de belastbare winst van ArcelorMittal in 2011 (de recentste cijfers) goed 1,6 miljard euro. Dat bedrag werd volledig ingebracht voor de fiscale gunstmaatregel. Daarop betaalde het bedrijf dus nul euro belastingen. Uitgaande van een vennootschapsbelastingtarief van 33,99 procent spaarde ArcelorMittal zo 542 miljoen euro uit. In 2010 bedroeg de belastbare winst 1,4 miljard euro. Ook toen werd dat bedrag volledig 'geneutraliseerd'. De staalproducent hield daarmee 474 miljoen euro in eigen zak.
In 2009 betaalde het bedrijf amper 496 euro vennootschapsbelasting dankzij de notionele intrestaftrek. Weer goed voor een belastingkorting van 438 miljoen euro. In 2008 betaalde de staalreus wel 82 miljoen euro belastingen, maar ook toen kon men 450 miljoen euro uitsparen. De twee jaren voordien lag de winst een stuk lager, waardoor het belastingvoordeel kleiner bleef.
"ArcelorMittal heeft zijn financiering geperfectioneerd naar het systeem van de notionele intrestaftrek", zegt fiscaal expert Michel Maus (Universiteit Antwerpen). "Het bedrijf verzamelt al zijn kapitaal in ArcelorMittal Finance and Services, een van de poten. Zo kunnen ze optimaal profiteren. Je mag ArcelorMittal gerust de koning van de notionele intrestaftrek noemen. Het systeem is niet sowieso slecht. Men wilde oorspronkelijk een notionele aftrek met een 'quid pro quo'. In ruil voor de kortingen moesten de multinationals blijven investeren in België. Dat is nooit een wettelijke voorwaarde geworden. Toch naïef."
De Waalse regering haastte zich donderdag om te zeggen dat ArcelorMittal nooit subsidies kreeg. Op één uitzondering na althans: de 260 miljoen euro geschonken emissierechten in ruil voor het langer openhouden van de hoogovens in Seraing en Ougrée. Die verouderde installaties hadden een heel dure CO2-rekening. Het bedrijf slaagde erin de overheid grotendeels te laten opdraaien voor de milieukosten.
Tussen 2008 en 2010 kreeg ArcelorMittal van de Waalse regering de nodigde rechten cadeau. Dat ArcelorMittal voordien voor honderden miljoenen euro's winst maakte door gratis emissierechten te verkopen, bleek geen probleem. De voorwaarde was opnieuw dat ArcelorMittal bleef investeren in België. Strikte regels werden echter - alweer - niet vastgelegd.
Het vervolg is bekend. De staalproducent sloot eind 2011 toch twee hoogovens, daarbij gingen 800 jobs verloren. En nu sluit ArcelorMittal zijn cokesfabriek en zes staalverwerkingslijnen in Luik. Daarbij verdwijnen nog eens 1.300 jobs.