Direct naar artikelinhoud

Een film van Haneke is maar zelden zo teder

Amour

Regie: Michael Haneke
Met: Jean-Louis Trintignant, Emmanuelle Riva, Isabelle Huppert
Duur: 127 minuten

Natuurlijk gaat een film met als titel Amour over de liefde. Maar ook en eigenlijk vooral over de pijn die daarmee gepaard kan gaan. In dit geval de pijn van de hulpeloosheid, de machteloosheid om iemand te zien lijden van wie men houdt. De liefde waarvan sprake is die tussen twee tachtigers, Georges en Anne, bijzonder sterk en overtuigend vertolkt door Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva. Vertolkt lijkt hier bijna een verkeerde woordkeuze. Trintignant en Riva beleven hun respectieve personages.

Georges en Anne hebben allebei een lange carrière als muziekleraar achter de rug. Ze gaan nog regelmatig naar concerten. Als ze na zo'n culturele avond thuiskomen, merken ze dat iemand in hun appartement heeft willen inbreken. Ze zijn natuurlijk ongerust. Het leven is er niet veiliger op geworden. Maar dat van die inbraakpoging is eigenlijk maar een detail. Het leven zoals het is. Want dan begint de échte en definitieve inbraak in het bestaan van Georges en Anne. Onvermijdelijk en onverbiddelijk. De gezondheid van Anne gaat stilaan achteruit, zowel lichamelijk als mentaal. Georges blijft haar thuis verzorgen omdat Anne, na een eerste beroerte die haar in een rolstoel doet belanden, niet meer naar het ziekenhuis wil terugkeren. En dan? Dan wordt het steeds maar erger, zeker wanneer Anne nog nauwelijks een woord kan formuleren.

Films van de Oostenrijkse scenarist-regisseur Michael Haneke zijn nooit een wandeling in het park. Zijn werk is hard en confronterend, vaak ook provocerend. In die context is Amour nochtans een opvallend tedere en gevoelige film. Zeker niet sentimenteel, maar wel zeer aangrijpend. En ook zeer dicht bij huis. In het huis clos van het appartement van Georges en Anne richt hij zijn rustige camera op zijn twee protagonisten, niet op de samenleving. Geen enkele kijker zal kunnen ontsnappen aan deze confrontatie met de eigen sterfelijkheid en vooral die van de mensen van wie men houdt.