'Clan' geeft geheimen nog niet prijs

TELEVISIE - Vier zussen die samen de moord op hun schoonbroer beramen - de man van zus nummer vijf - terwijl zus vijf daar niets van weet. Het idee achter Clanintrigeert en geeft blijk van veel originaliteit. Maar ook met de uitwerking zit het snor. Van de begingeneriek met 'Oh Little Darling' van Paul Severs tot de slotscène met de vijf vingerafdrukken die de zussen met hun bloed op de muur zetten: Clan bleef boeien, dankzij het verhaal, de prima acteerprestaties en de boeiende vertelstructuur. Er werd heen en weer gezapt tussen heden en verleden, met gissingen over de toekomst, waardoor je als kijker best bij de pinken blijft.

Veel geheimen gaf Clan in de eerste aflevering nog niet prijs. Jean-Claude is dood, ja, en de zussen ergerden zich aan hem. Maar waarom moest hij dood? Een grote mond en een hautaine houding zijn vooralsnog nog niet voldoende reden om te beslissen iemand van kant te maken. Er moet dus meer aan de hand zijn. Ook de manier waarop Jean-Claude vermoord is, blijft nog een groot vraagteken. Welke rol speelt het overspel van een van de zussen in het verhaal? En waarom draagt een van de zussen een ooglapje? Enkele details hinten al naar wat er gebeurd is, maar Clan zal zijn geheimen pas beetje bij beetje zal prijsgeven. Verfrissend in vergelijking met het gros van de series, waarin alles vaak nogal expliciet verteld en in beeld gebracht wordt.

De vragen over de ergerlijke Jean-Claude worden slim gemixt met het onderzoek dat twee verzekeringsagenten naar zijn dood voeren om toch maar de overlijdenspremie niet te moeten uitbetalen. Het duo oogt even amateuristisch als Jansen & Janssen, zeker als ze in hun jarenoude Mercedes rondtuffen, maar zorgen voor de nodige verluchting in het verhaal. Geloofwaardig is het misschien niet - wat is de kans dat verzekeringsagenten de familie van een overledene al gaan lastigvallen tijdens de koffietafel na de begrafenis? - maar goede televisie is het wel.

Clan, elke maandagavond op vtm