Met de billen bloot
'I like disco', bekende Sam Sparro in de AB. Hij had net zo goed een open deur kunnen intrappen: de liefde voor gay disco beheerste zowat heel het concert, net als zijn adoratie voor Prince.
Natuurlijk heeft Sam Sparro zijn carrière niet te danken aan Bart De Wever. Maar de grote roerganger van de N-VA is wel onbewust een katalysator geweest voor het succes van de Australisch-Amerikaanse artiest. Zo dook 'Happiness' opnieuw de hitlijsten in na het grijsgedraaide 'Zet die ploat af'-debacle. Het sprak dus voor zich dat zowel het origineel als de remix van The Magician hun opwachting mochten maken in de set van deze zelfverklaarde disco queen.
De opkomst in de AB kleurde vreemd genoeg niet flamboyant roze. Zo vonden vooral heel wat jonge meisjes en oudere koppels hun weg naar het concert van Sparro. Op een van de eerste rijen zagen we zelfs een knaap van tien met een gestift dun snorretje, zoals die van de zanger. Met zo'n negenhonderd toeschouwers bleek de zaal ook allerminst afgeladen. Daar zat de late aankondiging van het concert voor iets tussen, maar ook de timing van het discofeestje (maandagavond!) en de recente doortocht van dat andere homo-icoon Mika speelden Sparro parten. De zanger liet het niet aan z'n hart komen: breed grijnzend dwong hij een zangkoor af bij het publiek na de aankondiging van zijn verjaardag. Verder liet hij zich ook graag verhitte kreetjes welgevallen terwijl hij als een slang langs zijn microfoonstandaard kronkelde in een grandioos 'The Shallow End', of scheurde hij de bilnaad van zijn broek tijdens het dansen op 'Gypsy Woman' van Crystal Waters.
Helaas stond Sparro ook al eens met de figuurlijke billen bloot. 'Yellow Orange Rays' zette de zanger verkeerd in, en tijdens 'I Wish I Never Met You' vond hij zijn draai niet snel op de toonladder. Nog een geluk dat zijn uitdagende danseresjes wel steeds over een geweldige strot beschikten. Eén groot raadsel drong zich na afloop op: waarom vloekte de euforische disco van Sparro zo brutaal met de kale setting op het podium, of de monochroom zwarte kledingcode? Verdiende een sexy 'Black and Gold' dan geen kleurrijke visuals?
Op die manier legde de ingeweken Amerikaan onvrijwillig de klemtoon op wat had kunnen zijn in de AB. Je beleefde de aanzet tot een broeierig feestje, maar het echte spektakel bleef achterwege.