Devenyns vervangt Vandenbergh in selectie
Dries Devenyns mag toch naar het WK in Valkenburg. De 29-jarige Oost-Vlaming springt in voor zijn vriend en ploegmaat Stijn Vandenbergh, die afhaakt met een aanslepende knieblessure. Devenyns trekt met een duidelijke missie naar de Cauberg. 'Ik wil Boonen aan de wereldtitel helpen.'
Exact 48 uur hield de bittere ontgoocheling stand bij Dries Devenyns. Gisterennamiddag kreeg hij van Carlo Bomans het meest heuglijke telefoontje dat hij zichzelf kon dromen. Of hij volgende week dinsdag alsnog zijn koffer kon maken voor Valkenburg? Devenyns moest er geen twee keer over nadenken. "Blij dat ik er toch nog bij ben", voelde hij zich. "Het WK was een hoofddoel en dat blijft het ook. Het parcours ligt me, dus ben ik er van overtuigd dat ik de Belgische ploeg enorme diensten kan bewijzen."
Laten we wel wezen: Devenyns verdiende het predikaat 'tweede keus' niet. Alleen een bizarre kronkel van de bondscoach ontnam hem het statuut van certitude. Dat Bomans in deze noodsituatie op zijn passen terugkeert, getuigt echter van respect. Hij had evengoed rancune en wrok kunnen laten doorwegen.
Want in zijn vlaag van woede en ontgoocheling stelde Devenyns zich niet zo lief op voor zijn coach. Puur amateurisme, noemde hij Bomans' gebrekkige manier van communiceren. En dat hij zich afvroeg op welke criteria een bondscoach wordt geselecteerd, voegde hij er fijntjes aan toe.
Ongetwijfeld zal Bomans het er na het WK met Devenyns nog over hebben. Maar nu moeten de neuzen eerst in dezelfde richting. Want er valt een wereldtitel te versieren. Voor Gilbert. Of in het andere geval voor Boonen, Devenyns' ploegmaat bij Omega Pharma-QuickStep. Boonen die er, gepolst door Bomans, heel graag Vandenbergh bijwilde als sidekick.
Ach, geen man over boord, denk je dan. Wat Vandenbergh kan, kan Devenyns ook. Maar dat was gisteren, na afloop van de GP van Wallonië, niet de superluitenant die de Belgische kampioen zich spontaan voor de geest haalde. "Vansummeren zal wel met me rondrijden", flapte hij eruit aan de Naamse Citadel. Ik had 'Summie' zelf nog aan de lijn. Hij is goed, zei hij me. Iets wat door collega's die de Vuelta reden volmondig werd beaamd. Goed? In zijn rol van werkmier vind ik Johan nog altijd één van de beste van België."
Vandenbergh, die eind juni door dezelfde blessure aan zijn linkerknie ook zijn Tourselectie al in het water zag vallen, verbijt ondertussen zijn teleurstelling. "Ik keek zo uit naar het WK. Dit is hard. Maar voor een wereldtitelstrijd moet je 100 procent fit zijn. En dat ben ik niet. Mijn knie vereist rust en een doeltreffende behandeling. Ik wens de Belgen het beste, daar in Valkenburg."
Jammer, vindt ook Devenyns. "Dat ik de plek inneem van een ploegmaat, en bovendien een van mijn beste vrienden, voelt wat ongemakkelijk aan. Het leven zit soms raar in elkaar", klinkt het. "Ik hoop dat Stijn goed en snel herstelt. Mijn conditie staat na de twee Canadese races bijna op punt. Ik wil nu vooral nog wat kilometers malen. Zaterdag rijd ik nog de GP Impanis-Van Petegem."