Heylen huilt om gemiste kans op tweede brons

Ilse Heylen leek ontroostbaar, zo voor de camera's van de televisie. Maar zo was het niet. Even verderop, bij de geschreven pers, waren er geen tranen meer. Daar zag je trots, bij haar en bij coach en echtgenoot Olivier Berghmans. En een gevoel van revanche. "Ik heb getoond dat ik er sta op de grote momenten", zei Heylen. "Veel mensen hebben me geadviseerd om te stoppen. Vandaag zeg ik: geloof in mij." Berghmans ging nog verder: "We hebben tonnen kritiek gekregen, maar we deden verder op onze manier."

Eén van de geviseerde criticasters: Jean-Marie Dedecker, die destijds niet in haar geloofde. "Dedecker? Dat is een politieker, geen judoka", zei Berghmans. Er was ook gematigde boosheid om een andere reden. Omwille van de tweede bestraffing die Heylen had gekregen in de kamp om het brons, toegekend door twee van de drie scheidsrechters. "Ik was op dat moment wel aan het aanvallen", zei Heylen. Berghmans vulde aan: "Iedereen weet dat de Europese scheidsrechters de beste zijn. En net hij wuifde de bestraffing weg. Een kantelpunt."

Het was die bestraffing die de kamp tegen Priscilla Gneko in extra tijd bracht, waar de Franse judoka Heylen vloerde met ippon. "Ik was verrast door een plotse verandering in kumi-kata (greep, JPDV)", zei Heylen. "Een seconde onoplettend, één seconde paniek, en ik ga over haar. Focus houden, is de grote uitdaging geweest voor deze Spelen. Ik moet constant alert zijn, die jonge vechters zijn zo snel." In de kamp om het brons was tegenstander Gneto vijftien jaar jonger.

Onwaarschijnlijk resultaat

Geen brons voor Heylen, wel een vijfde plaats. Een onwaarschijnlijk resultaat voor wie haar eerste kamp zag. Daarin stond Heylen tegenover Europees kampioene Andreea Chitu. De Roemeense domineerde in een kamp zonder scores. "Het zou uitdraaien op vlagjes (beslissing van de scheidsrechters, JPDV)", zei Heylen. "Ik wist dat ik zou verliezen, zij wist dat ze zou winnen."

Heylen moest dus iets doen om deze Spelen niet tot één kamp te beperken. In de allerlaatste seconde van de kamp een veeg, die Chitu ten val bracht. "Het was geen wanhoopsaanval. Ik volgde de beweging goed door. Anders heb ik haar niet. Zij moet ongelooflijk gefrustreerd geweest zijn."

Zo nipt was het in Londen: nipt het brons gemist, nipt het debacle vermeden. Voor Heylen waren het de laatste Spelen, waar ze met het brons van Athene en de zevende plaats van Peking nooit ontgoochelde. Er volgden felicitaties van prins Filip, en dat ging verder dan wat het protocol voorschrijft. "De prins heeft me getroost."