Het leven kent geen extra time
Debutant Koen Van Wichelen gebruikt in Krokodillentranen het lief en leed van een voetbalploeg om van aan de zijlijn naar het leven te kijken.
Koen Van Wichelen (°1966) is een schrijvend beestje. Hij was redactiecoördinator bij Dag Allemaal, adjunct-hoofdredacteur bij Humo en medeoprichter van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek. In 2000 stampte hij reisblad Grande uit de grond. Een nieuw voetbalblad, Passie voor Voetbal, en luxeblad Ultimovolgden. En in september 2012 verscheen Pleidooi voor een warmere samenleving en andere beslommeringen. Ver weg van de journalistiek bood het boek een dozijn tranches de vie. Verhalen over de in het geheel niet warme samenleving. Verhalen vol personages die iets 'vuiligs' aan zich hebben kleven. Vol goeie aanzetten, maar niet altijd even overtuigend.
Tegelijk was het toch uitkijken naar de debuutroman. Die is er nu met Krokodillentranen. Met begeleidende lovende quotes van Sam De Graeve, Brusselmans en Nico Dijkshoorn. Dat maakt een mens nieuwsgierig. Krokodillentranen is daarenboven een voetbalroman, een lichtjes miskend maar door ondergetekende gekoesterd genre.
"Voor hem, als voorzitter met de langste staat van dienst in de Liga en man van de oude stempel, waren tradities en rituelen heilig en dus zat Roman Kerkorian, beter bekend als 'de President', op die zonovergoten zaterdagochtend eind augustus net als voor elke thuiswedstrijd van zijn geliefde Racing FC - de voetbalclub die hij al ruim drie decennia met kundige doch staalharde hand regeerde - voor een veeleer symbolische dan wel noodzakelijke knipbeurt in een van de versleten bruinlederen zetels van kapsalon Tony." Tja, als openingszin kan dat wel tellen.
Fout elftal
Racing FC is de vergane voetbalglorie van De Stad Waar Het Altijd Regent. Een fout elftal met een foute voorzitter. In en rond die club zwerven allerlei individuen. Mensen met heel eigen verhalen, zoals verpleegster Carmen, vroegere topspits Bruno en de rouwende sportpresentator Kurt. Krokodillentranen is een mooie constructie. Net als in een spannende wedstrijd komt iedereen iedereen tegen. Bedrog, spanning, nonchalance en stress spelen zowel op de grasmat als in een mensenleven een grote rol. De metaforen liggen dan ook voor het grijpen. En nee, voetbal is geen eerlijke sport. Het leven trouwens ook niet. Met als enig verschil dat het leven geen extra time toelaat.
Van Wichelen kijkt naar de wereld, die gebukt gaat onder een zeker petit pays petit esprit-gevoel. Maar hij doet het met mededogen en humor. Hij permitteert zich best veel, maar raakt er wel mee weg. Soms over the top? Te veel fantasietjes? Inderdaad. Maar het stoort nooit. Krokodillentranen is wat een goeie entertainende match moet zijn: leuk, af en toe verrassend en met frivole momentjes voor de tribune. Strak tempo, nooit vervelend en bij tijd en wijl behoorlijk rauw.
Kortom, hier haalt Van Wichelen makkelijk Play-off I mee. Benieuwd of er ook deelname aan de Champions League in zit.
Koen Van Wichelen,
Krokodillentranen,
Atlas/Contact, 192 p., 15,99 euro.