Kinderen worden codesigner
Met kidsdrivendesign loopt in Luik een expo over de evolutie van de ideeën en prototypes ontwikkeld door kinderen van negen tot twaalf jaar.
"Design heeft felle kleuren, het is duur en het ziet er een beetje raar uit." In een filmpje dat speelt op de tentoonstelling rond het project Kidsdrivendesign vertellen de twaalf deelnemers wat de definitie is van het woord design. "Wanneer we de kinderen vroegen wat 'design' betekent, gaven ze vooral antwoorden over de vormgeving", vertelt Emma Firmin, een Britse designjournaliste die de pedagogische begeleiding van de cursus voor haar rekening nam. "Ze dachten niet aan het functionele aspect van ontwerpen."
Firmin legt uit dat de twaalf deelnemers tijdens de cursus stappen volgden die een echte designer overloopt. "Eerst moesten ze ideeën bedenken, daarna zetten ze hun gedachten en schetsen om naar een prototype. Bij de laatste stap presenteerden ze hun werk." Alle ontwerpen draaiden rond het thema 'water vervoeren'. "We wilden weg van het 'kinderen ontwerpen voor kinderen-idee'", legt Firmin uit. "Dat is al erg vaak gebeurd." Aan het einde van de eerste dag verdeelden de twaalf kinderen zich op in drie groepen die elk aan hun eigen miniproject zouden werken. Ze kregen begeleiding van studenten van de Luikse Académie Royale des Beaux-Arts. Vijf dagen later presenteerden de groepen drie totaal verschillende concepten.
"Onze ploeg bedacht een fles die bestaat uit allerlei op elkaar gestapelde kopjes", zegt de 11-jarige Elina, een van de jonge codesigners. Ze wijst naar haar kleurrijke tekening die omhoog hangt en legt uit dat de oren van de kopjes hol zijn. Via die handvatjes stroomt het water naar een mok die onder het bovenste kopje staat. Het meisje kijkt nieuwsgierig naar de ontwerpen van designer Michaël Bihain. Hij begeleidde het project en zijn interpretaties van de kindertekeningen en plannen staan op grote witte blokken naast het werk van de kinderen uitgestald. De ontwerper maakt een reeks kopjes die via een teut verbonden zijn. "Een andere groep maakte een ontwerp rond de duurzaamheid van water", gebaart Bihain. "Ze tekenden een soort onderlegger voor glazen. Wanneer een glas wordt omgestoten, loopt het water automatisch in de onderlegger. Zo gaat er niets verloren." De ontwerper interpreteerde het prototype, dat de vorm van een continent heeft, wel erg vrij. Hij maakte er een niervormige kan van.
"De vorm is zo gemaakt dat je heel voorzichtig moet gieten. Daardoor beschouwt de gebruiker het water als een kostbaar goed." Het laatste project is een plooibare beker. Tussen de kleurrijke ontwerpen van de kinderen staat een maquette waarbij een poppetje demonstreert hoe handig de beker is. Je kunt hem overal mee naartoe nemen en in je zak vervoeren. Bihains interpretatie van deze uitvinding heeft weinig te maken met hun ontwerp. Zelfs met de grootste wil van de wereld is het verband tussen de plooibare siliconen beker van de kinderen en de reeks glazen schaaltjes en kommen die Bihain maakte ver te zoeken. "Eerst probeerde ik een plooibare beker te maken met een 3D-printer, maar het resultaat is veel te fragiel", legt Bihain uit. "Een transparante beker maken lukte niet." Zijn codesigners die op de vernissage lopen te snoepen trekken er zich niets van aan. "Straks ligt mijn fles in de Ikea!", roepen ze enthousiast.
Kidsdrivendesign, tot 28/10 in Musée du Grand Curtius. Meer informatie: www.designliege.be.