Debbie Reason uit het Engelse Warrington herinnert zich nog goed hoe haar moeder haar vroeger altijd bevelen gaf vanuit de zetel. “Ze glimlachte en zei: Wees een braaf meisje en breng me wat koekjes! Er liggen er acht. Neem er zelf ook. Ik wil niet dat je anorexia krijgt.”

Tijdens de lunch at ze dagelijks een grote portie gefrituurde kip gevolgd door een groot stuk chocolade. ’s Avonds ging ze met haar zwaarlijvige moeder om kebab. “Ik had vaak geen honger, maar ik wist dat ik mijn moeder niet moest tegenspreken”, zegt ze. “Ze zou mij alleen beschuldigen van “verspilling” als ik niet alles opat.”

Obsessie

Moeder Pauline zorgde ervoor dat haar dochter op 14-jarige leeftijd stopte met school. “Ze zei dat ze het deed omdat ik door mijn leerproblemen gepest werd op school. Maar ik vraag me af of ze het niet gewoon deed om altijd iemand bij zich te hebben. Op dat moment was ik nog mager, maar mijn moeder had altijd problemen gehad met haar gewicht. Eten was haar obsessie, en die verslaving wou ze met mij delen.”

Dag en nacht zaten moeder en dochter te eten. Tot de kilo’s zich begonnen op te stapelen. “Ik durfde haar niet tegen te spreken. Zelfs toen mijn vader haar smeekte om te stoppen, ging ze er niet op in.”

“Gevangen in mijn eigen lichaam”

Op haar 42ste woog Debbie bijna 300 kilo. Ze was zo zwaar dat haar vader haar moest helpen om naar toilet te gaan. Naar eigen zeggen zat ze “gevangen in haar eigen lichaam”.

In 2010 werd bij haar vader echter terminale longkanker vastgesteld. Een week later belandde haar moeder in een coma door een nierontsteking. “Beloof me één ding voor ik sterf”, fluisterde haar vader. “Red jezelf. Onderga een maagoperatie. Maar wat je ook doet, vertel het niet aan je moeder.”

Drie maanden later stierf hij. Intussen had Debbie zich al opgegeven voor een maagoperatie. Een ingreep die ze onderging terwijl haar moeder nog aan het revalideren was in hetzelfde ziekenhuis.

Ontgoocheling

Toen moeder Pauline bij haar thuiskomst zag hoeveel haar dochter vermagerd was, reageerde ze ontgoocheld. Al snel had ze weer de neiging om haar vol te proppen met ongezond eten. “Omdat ik constant voor mijn moeder moest zorgen, kon ik me niet focussen om mijn gewichtsverlies. Ze gaf me weer de verkeerde dingen te eten en hield me bezig zodat ik niet kon sporten.”

Toch bleef Debbie vechten om gewicht te verliezen. Haar moeder bleef echter ongezond eten, een vroege dood tegemoet. Een voor een begonnen haar organen te falen. En op haar sterfbed had de moeder nog één ongelooflijke bekentenis: “De dokters hadden aangeboden om je op je dertigste te opereren. Maar ik heb geweigerd. Ik was bang je kwijt te raken.”

Debbie, die nu 215 kilo is afgevallen, zegt haar moeder niks kwalijk te nemen. De 48-jarige vrouw moet nu 60.000 pond ophoesten voor een operatie om haar overtollige huid te verwijderen.