Afhaalchinees die de maag niet vult
In openluchtvoorstelling De Gouden Draak nemen De Roovers je mee achter de toonbank van de afhaalchinees. Alleen jammer dat het resultaat je op je honger laat zitten.
Welkom in De Gouden Draak, het Thaïs-Chinees-Vietnamese afhaalrestaurant, waar obers bestellingen door schreeuwen en koks elkaar in de piepkleine ruimte voor de voeten lopen.
Vijf acteurs spelen achttien personages. Achtenveertig scènes volgen als bliksemschichten op elkaar. Een steen die tegen de ijzeren wanden gegooid wordt, kondigt een nieuwe aan. Centraal in deze verhalendelta van De Roovers staat het Chinese keukenhulpje. De Kleine vergaat van de tandpijn, maar als sans-papiers zit een bezoek aan een tandarts er voor hem niet in. Door de mikado van verhalen over de personages loopt een rode draad van gebroken levens, frustratie, uitbuiting, onmacht en vernedering.
Er wordt zoveel op één hoop gegooid dat het niet behapbaar meer is: relatieproblemen van een koppel, gedwongen prostitutie, bootvluchtelingen,... Door de jachtige, repetitieve structuur, de lawine aan triviale details die maar blijven terugkomen en de schriele schriftuur van de Duitse auteur Roland Schimmelpfennig haakt de toeschouwer na een tijdje af. Het is niet evident om de ingebedde fabel van De krekel en de mier te linken aan de rest van het stuk.
Als moderne parabel overtuigt De Gouden Draak niet. Zelfs met veel goodwill lukt het maar niet om je op het einde te laten innemen door de sprookjesachtige passage die vertelt hoe het de Kleine vergaat. Noch de uptempo speelstijl van De Roovers, noch hun gebruikelijke frivoliteit en fratsen of de knappe acteerprestatie van Sofie Sente volstaan om van De Gouden Draak een uit de kluiten gewassen voorstelling te maken. Door de blitzmontage komt het gezelschap niet toe aan zijn gesmaakte karakteristieke ensemblespel.
In het najaar te zien in verschillende zalen. Alle info: deroovers.be