'We worden toleranter'
De Golden Globe wonnen ze niet, maar de humoristische tv-reeks Master of None is wel een van de ontdekkingen van de voorbije maanden. En dat met een atypische cast en verhalen over migratie, seksisme en bejaarden. 'Twintig jaar geleden hadden we dit nooit kunnen maken', zegt medebedenker Alan Yang.
Een reeks over enkele vrienden in New York die de problemen van alledag tackelen. De korte samenvatting van Master of None leest bijna als een hedendaagse versie van Friends. Niets is echter minder waar. Waar Friends ging over zes blanken die net iets te vaak kibbelen over hun liefdesleven en voor de rest weinig om handen lijken te hebben, pakt deze reeks het helemaal anders aan. De liefdesperikelen komen ook aan bod, maar nu met een cast die de kleur van New York veel beter weergeeft en vooral ook de maatschappelijke issues aankaart waarmee ze worstelen.
Het doet je ook afvragen of een reünie van Friends vandaag nog wel zin heeft, want televisie en samenleving zijn de voorbije decennia nog geen klein beetje veranderd. En daar is Master of None een mooi voorbeeld van. "Een reeks als deze zou twintig jaar geleden nooit zijn gemaakt", zegt Alan Yang, die samen met hoofdrolspeler Aziz Ansari de serie bedacht en schreef, op een persdag van Netflix in Los Angeles.
"Een hoofdrolspeler met Indische roots, een Japanse gast, een lesbische zwarte... Het is insane. Maar het geeft wel aan hoe alles de voorbije jaren is veranderd. Misschien is dit een grote veralgemening, maar ik heb toch het gevoel dat zeker de mensen van na 1980 toleranter zijn en beter met elkaar kunnen omgaan."
Gevoelige snaar
Al betekent dat niet dat alles daarmee is opgelost. In een van de afleveringen van Master of None gaat het over racisme in de film- en tv-sector, nadat de werkzoekende acteur Dev Shah - de rol van Ansari - een racistische mail krijgt van een tv-baas. "Na die aflevering hebben we veel reacties gekregen van mensen uit de sector", vertelt Ansari. "We hebben duidelijk een gevoelige snaar geraakt."
Eerder al verklaarde Ansari dat hij deze reeks ook heeft geschreven omdat niemand anders dat zou durven, wegens te veel minderheden in hoofdrollen. Bovendien kreeg hij in het begin van zijn carrière vaak de vraag om met een Indisch accent te spelen, iets wat hij haat. Maar dat betekent niet dat Master of None is geboren uit frustratie, zegt Yang. "Aziz en ik hebben lang samengewerkt bij sitcom Parks & Recreation, en zijn daar bevriend geraakt. Toen die reeks ten einde liep, wilden we vooral samen iets maken."
Wat dat zou zijn, wisten ze toen nog niet goed. Ook hun eerste voorstel bij Netflix was vaag. "We hebben het verkocht als een reeks over Aziz met zijn vrienden in New York. Vrij klassiek allemaal", geeft Yang toe. "Aziz zou dingen onderzoeken die aan bod komen in zijn stand-upcomedy en zijn boek, bijvoorbeeld hoe technologie dating verandert. We hadden wel al het gevoel dat ook verschillende maatschappelijke issues aan bod zouden komen, maar de uiteindelijke vorm kwam er pas na veel spreken en schrijven. Dat heeft anderhalf jaar geduurd."
Mooi afgerond
Tijdens dat nadenken en experimenteren kwamen ze wel vaak terug op zaken uit hun eigen leven, of uit dat van hun ouders. Yang: "Ik herinner me nog dat ik Aziz vertelde over hoe mijn vader helemaal niets had toen hij in China opgroeide. Op een bepaald moment moest hij zijn favoriete kip doden omdat ze anders niets te eten hadden. Eén generatie later zat ik daar op hotel over te vertellen. Zo zie je maar hoe snel dingen kunnen veranderen. Toen beseften we dat dat een aflevering kon zijn. En zo is het vertrokken."
De scène met de kip haalde de reeks, net zoals Aziz verhalen putte uit wat zijn ouders hem vertelden. Zijn ouders in de reeks zijn zelfs zijn echte ouders, om het helemaal af te maken.
Ondanks onderwerpen als migratie, racisme en seksisme blijft Master of None een komische reeks. Niet door voor de bulderlach te gaan, wel door de optimistische, wat lichtvoetige manier waarop de thema's aan bod komen. "Ik ben nogal vrolijk en ik zie altijd het beste in dingen en mensen", zegt Yang. "Dat zie je ook in de reeks. Dit gaat over empathie, over optimisme, een beetje over idealisme. Er is veel donkere comedy die we ook graag zien, maar Master of None is gewoon anders."
Ondanks de positieve ontvangst en vele vragen zijn Ansari en Yang niet druk bezig met een opvolger. Ansari: "Het eerste seizoen was heel persoonlijk. We moeten ons hoofd even leegmaken. Maar we hebben verschillende ideeën voor een nieuw seizoen." Toch is het de vraag of dat wel moet: het eerste seizoen is mooi afgerond en je zou het vervolg aan de fantasie van de kijkers kunnen overlaten. Zo vermijd je ook zoals vele andere series en films in de val te trappen, met vervolgen die het niveau van de eerstgeborene in de verste verte niet halen.
"Dit is geen reeks waarvan je duizend afleveringen kunt maken", beseft Yang. "Maar er zijn nog verschillende verhalen die we willen vertellen. Dat tweede seizoen komt er dus zeker. Maar de dag dat we niet meer opgewonden zijn over wat we schrijven, stoppen we ermee. Beloofd."
Master of None is te bekijken op Netflix.