Direct naar artikelinhoud

De auteur over zijn boek

Hannes Coudenys (33) begeleidt als freelancer digitale projecten bij VRT, maakte tv bij Splinternet (2BE), was drie seizoenen online producer bij The Voice van Vlaanderen (VTM) en is auteur van Ugly Belgian Houses. Wij gingen even bij hem langs.

"Bad karma", lacht hij, als hij ons de bouwwerf toont van wat ooit zijn prachtige loft moet worden. "Lachen met andermans huizen en zelf in de bouwmiserie zitten." Eindeloze vertragingen, discussies met de aannemer, u kent dat.

Ook het eerste boek van Hannes Coudenys (33) is best een martelgang geworden. Ugly Belgian Houses begon drie jaar geleden als een project op Facebook en Instagram, waar de tv-producer foto's postte van lelijke huizen die hij onderweg in België tegenkwam. Met tienduizenden volgers uit binnen- en buitenland kreeg het veel weerklank. Maar de eigenaars van de huizen waren minder happig om mee te werken.

"Van de 400 huizen die ik in België bezocht, hebben we uiteindelijk van 50 bewoners de toestemming gekregen om in het boek te verschijnen. Toch waren het vooral de architecten die moeilijk deden. Niet onlogisch, zij zijn tenslotte verantwoordelijk voor de designs die ik 'lelijk' noem."

Het woord 'ugly' in de titel is heel bewust gekozen, zegt Coudenys. "Bij elke foto die ik op Facebook post, ontstaat er discussie. Is dat huis nu lelijk of niet? Zo'n debat, dat is nu net de bedoeling."

Dat er toch een zweem van arrogantie rond dit project hangt, omdat Coudenys tenslotte degene is die het uiteindelijke oordeel velt, vindt hij niet erg. "Het klinkt misschien raar, maar het is niet slecht bedoeld. Wat ik met dit boek wil aantonen, is dat wij Belgen nog altijd die spreekwoordelijke baksteen in de maag hebben, en dat die baksteen vooral uniek moet zijn: ons huis is óns project, en dus bouwen we wat we willen. Dat leidt tot de chaos en opeenstapeling van stijlen die zo typisch is voor onze ruimtelijke ordening.

"Ik ben niet de enige die dat vindt, maar toevallig wel degene die er een website en een boek over heeft gemaakt." Toch heeft hij ooit getwijfeld. Toen hij brieven van advocaten kreeg, bijvoorbeeld. "Die brieven hebben me eventjes doen stoppen, maar niet voor lang. Kijk, ik begrijp dat ik een waardeoordeel vel, maar als niemand ooit een standpunt inneemt over iets, zou het maar een heel lauw leven worden, niet?

Een titel als Special Belgian Houses zou dat effect niet hebben, zegt Coudenys. En er is nog een reden waarom hij niet voor dat woord koos. "Ik heb vrienden die architect zijn, en ik vind het belangrijk dat ze proberen te experimenteren. Soms is de lijn tussen 'speciaal' en 'lelijk' dun, maar ik zou het vreselijk vinden als ik de creativiteit zou neersabelen."

Want van de Nederlandse uniformiteit houdt Coudenys ook niet. "Het is dubbel, ja. België is een kakofonie, maar het is wel ónze kakofonie. Heel soms kan ik het zelfs charmant vinden, dat bouwkundige gefoefel langs de steenwegen (lacht). Maar serieus, die grenzeloze vrijheid die we eisen bij het bouwen, daar moet echt ernstig over nagedacht worden."

Hannes Coudenys, Ugly Belgian Houses, Borgerhoff & Lamberigts, 176 p., 22,95 euro uglybelgianhouses.tumblr.com