Direct naar artikelinhoud

Overspel met buren

recensie les sentiments

De vier hoofdpersonages van de inmiddels derde film van de Franse cineaste Noémie Lvovsky, bekend van het raak geobserveerde jarenzeventigmeisjesportret La vie ne me fait pas peur (1999) en het licht intellectualistische adolescentenliefdesdrama Oublie-moi (1995), zijn Jacques, Carole, François en Edith. Een dergelijke opsomming, plus het gegeven dat het hier om de eerste film van Lvovsky gaat met volwassenen in de hoofdrol, roept misschien herinneringen op aan Bob & Carole & Ted & Alice, maar in tegenstelling tot Paul Mazursky's film wordt er hier helemaal niet met relaties en de liefde binnen koppels geëxperimenteerd.

Integendeel. Les sentiments handelt over de liefde en de confrontatie met verraad en overspel. Als er een film is waarmee dit tragikomisch huwelijksdrama wel een aantal vergelijkingspunten heeft, dan is het La femme d'à côté (1981) van François Truffaut. In die film spelen Gérard Depardieu en Fanny Ardant een ex-koppel, inmiddels gelukkig getrouwd, die opnieuw op elkaar verliefd worden als ze per toeval buren worden. Lvovsky kreeg trouwens de filmmicrobe te pakken dankzij de films van Truffaut.

Dat burengegeven staat dus ook centraal in Les sentiments, al heeft de film in vergelijking met die van Truffaut een ludieker en uitgesproken artificieel artistiek cachet (als rode draad door de film loopt bijvoorbeeld de in operettestijl gezongen commentaar van een koor). Jacques (Jean-Pierre Bacri) en Carole (Nathalie Baye) zijn jonge vijftigers met twee kinderen. Terwijl hun huwelijk al sinds jaren standhoudt, is het ook, maar dan op een heel beschaafde manier, in het sukkelstraatje van de routine terechtgekomen. Jaccques en Carole wonen in een grote gerestaureerde herenboerderij met veel karakter en de film opent met de verhuizing en aankomst van hun nieuwe buren François (Melvil Poupaud) en Edith (Isabelle Carré), een jong en pas getrouwd koppel. Dat ze buren worden is helemaal geen toeval, want het is de bedoeling dat François de dokterspraktijk en de cliëntèle van Jacques overneemt.

Tussen beide heren klinkt het bijgevolg, precies zoals ook Edith en de vaak licht beschonken Carole het uitstekend met elkaar kunnen vinden. Maar de sfeer en harmonie zal verstoord worden wanneer Edith en Jacques op elkaar verliefd worden, met een voorspelbare en weinig indringend uitgewerkte crisis als gevolg. De ludieke, vrouwelijk intuïtieve aanpak van Lvovsky zorgt voor enkele speelse luchtige momenten zoals de scène met de Chinese inbreker of die waarin Jacques, even onhandig als een zenuwachtige verliefde tiener, zonder dat hij er benul van heeft zijn gezicht met inkt inwrijft wanneer hij met Edith aan het telefoneren is.

Aan de cast en de vertolkingen valt er trouwens weinig op te merken. Zowel Nathalie Baye als Jean-Pierre Bacri zijn overtuigend als vijftigers die het moeilijk hebben met hun uiterlijk, maar die tegelijk nog jeugdig enthousiast en kinderlijk grappig kunnen zijn. Isabelle Carré vertolkt met veel vuur en overtuiging een jonge vrouw die de liefde enigszins idealiseert en die zich bewust is van haar seksuele aantrekkingskracht, maar niet van de impact van haar stappen. Melvil Poupaud (hij acteert het meest ingehouden) is voor de afwisseling eens niet gecast als jonge dromer en speelt een tedere gentleman die het leven met de nodige nuchterheid bekijkt.

Lvovsky had aan Les sentiments (de film komt uit zonder Nederlandse ondertitels) graag de aura gegeven van een sentimenteel variétéliedje dat juist raakt en ontroert vanwege de vaak banaal maar oprecht geformuleerde dingen over de liefde die erin worden gezegd. Mooie intenties, die echter maar sporadisch op het scherm tot leven komen.

Luc Joris

HH

VERTOLKINg Nathalie Baye, Jean-Pierre Bacri, Melvil Poupaud, Isabelle Carré, Agathe Bonitzer, Virgile Grünberg REGIE Noémie Lvovsky GENRE tragikomisch huwelijksdrama LAND Frankrijk SPEELDUUR 94 minuten

KORT SAMENgevat

Twee getrouwde koppels leren elkaar kennen als ze buren worden. Aanvankelijk zorgt die kennismaking voor veel gezellige sfeer en harmonie, maar dat slaat volledig om als Jacques en zijn nieuwe jonge buurvrouw op elkaar verliefd worden. De ludieke aanpak zorgt voor enkele speelse, luchtige momenten, maar dit komisch drama met een artistiek tintje mist impact.

Ludieke, vrouwelijk intuïtieve aanpak zorgt voor enkele speelse, luchtige momenten