Jan Ullrich praat weer, maar nog altijd niet over doping

Door Tony Landuyt

Compiègne l Aan L'Equipe gaf Ullrich zich helemaal bloot. Vooral ex-ploegmaat Rolf Aldag moet het ontgelden. Alleen over zijn samenwerking met de Spaanse dopingarts Eufemiano Fuentes houdt Ullrich de lippen stijf op elkaar.

Ullrich voelt zich gelukkig en bevrijd met zijn nieuwe leven, ook al is hij er sterk van overtuigd dat de Duitse pers daar anders over denkt. In tegenstelling tot Rolf Aldag en Erik Zabel is hij nog altijd niet van plan om dopinggebruik toe te geven. "Vreemd dat mijn vroegere collega's bij Telekom nu alles op straat gooien", zegt hij. "Ik hoef niks. Ik ben vrij en heb geld genoeg om de rest van mijn dagen te slijten. Ik voel me goed in mijn vel. Om hun werk verder te kunnen zetten, vonden zij het nodig om hun fouten toe te geven. Maar ik ben niet in hun situatie. Ik weet wel dat ze op mijn rekening de heilige willen uithangen. Als ik Aldag op radio en tv over mij bezig hoor, dan heb ik mijn bedenkingen over zijn houding. Hij heeft door mij veel geld verdiend. Als hij dan toch vindt dat er een reukje hangt aan dat geld, waarom geeft hij het dan niet aan een goed doel? Het zou een mooi gebaar zijn."

Aldag, de huidige ploegleider van T-Mobile, krijgt de wind van voren. "Aldag neemt niets anders dan de naam Ullrich in de mond. Ik stuurde hem een sms'je: als ik een boek zou schrijven, zou hij ongetwijfeld als hoofdpersonage opgevoerd worden omdat zijn verhalen te immens zijn om waar te zijn. Nee, wat zich vandaag in het wielrennen afspeelt, is niet het probleem-Ullrich. Het is het probleem van het wielrennen in het algemeen."

Ullrich heeft geleden onder zijn uitsluiting vorig jaar voor de start van de Tour in Straatsburg. "Het was moeilijk en pijnlijk om dat zomaar te aanvaarden." Maar zijn huwelijk met Sara in de herfst van 2006 zorgde voor een ommekeer. Pas toen besefte Ullrich echt dat hij kon leven zonder fiets. Sindsdien nam hij afstand van het wielrennen en houdt hij zich bezig met een goed doel in Zuid-Afrika. Hij zamelde geld in voor de bouw van scholen daar en hij biedt daarnaast ook hulp aan kinderziekenhuizen in Zwitserland. Een koersfiets heeft hij in maanden niet meer aangeraakt. Hooguit stapt hij nog op de mountainbike om in de buurt van Davos, waar hij eigenaar is van een huis op grote hoogte, wat klimwerk te doen. "Daar voel ik me ver weg van de problemen."

Koers interesseert hem nog nauwelijks. Van de Ronde van Italië zag hij alleen de tijdritten en voor de Tour maakt hij een strenge selectie van de ritten. "En als ik kijk, gaat de klank dicht. Op de Duitse zenders gaat het constant over Ullrich. Duitsland voert een heksenjacht tegen mij."

"Akkoord, het wielrennen heeft mij alles gegeven. Ik draag die sport nog altijd een warm hart toe en ik ben altijd een competitiebeest geweest. Van jongs af. Ik wilde altijd winnen, ook al denken velen daar anders over."

Ullrich geraakte evenwel nooit verder dan één Tourwinst. De manier waarop de toen jonge Ullrich de Tour 1997 beheerste, deed velen vermoeden dat hij vertrokken was voor een lange reeks. Maar het bleef bij die ene overwinning. "Omdat ik al die andere keren op iemand stuitte die sterker was."

In Zwitserland leidt hij nu een rustig leven. Maar de Duitse paparazzi proberen dat te verstoren. "Fotografen kampeerden voor mijn huis. Ze zaten verscholen in het struikgewas om me te kunnen strikken. Op een bepaald moment stapte ik gewoon naar hen toe en vroeg hun of ze geen biertje of een glaasje water nodig hadden. Ik ben geen wild."

Intussen is het wel duidelijk dat Ullrich, ook al heeft hij nooit bekentenissen afgelegd, betrokken is in de zaak-Fuentes. Het DNA-staal dat hij in september afleverde, stemt overeen met de negen bloedzakken die zijn code droegen in de koelkast van Fuentes. Maar daarover zwijgt Ullrich in alle talen.

Als ik naar de Tour kijk, gaat de klank dicht. Op de Duitse zenders gaat het constant over Ullrich