De tacticus en de motivator

1

Complementair

Vijf jaar lang ging Yves Vanderhaeghe (47) in de leer bij Hein Vanhaezebrouck (53). De twee vulden mekaar goed aan bij KV Kortrijk. "De rollen waren perfect verdeeld", herinnert Kortrijk-voorzitter Joseph Allijns zich nog. "Hein wil zich enkel omringen met mensen die hij blindelings kan vertrouwen. Yves is zo iemand, daarom was hij hier ook de perfecte assistent voor Hein."

In de periode onder Vanhaezebrouck bij Kortrijk was het Vanderhaeghe die doorgaans suste als er ergens een brandje dreigde. Allijns: "Vanderhaeghe was de man die de plooien kon gladstrijken. Hij heeft een warme persoonlijkheid en dat appreciëren de spelers wel."

Spits Ivan Santini werkte ook samen met allebei: "Yves had een fantastische band met de spelers, hij leek wel een van ons. Hein hield toch meer afstand."

Een hoofdtrainer wordt betaald om de moeilijke keuzes te maken, de assistent kan een brede schouder aanbieden voor misnoegde of ongelukkige spelers. Een speler die nog onder beiden heeft gewerkt, verwoordt het als volgt: "Hein is de meester-tacticus, Yves is de meester- motivator."

2

Zelfde voetbalvisie

Onmiddellijk na het tijdperk-Vanhaezebrouck bij KVK was de start voor Vanderhaeghe als T1 moeilijk, met een nul op negen als gevolg. Links en rechts werd er getwijfeld, maar Vanderhaeghe bleef kalm en de resultaten volgden snel. Tegen december heette het Kortrijk van Vanderhaeghe zelfs de seizoensrevelatie te zijn. De lof zorgde voor een kleine zure oprisping bij Vanhaezebrouck. "KV Kortrijk is dit jaar nog beter dan vorig seizoen omdat Yves prima voortborduurt op mijn werk. De voorbereiding was dezelfde en ook positioneel is er niets veranderd, al speelt hij misschien iets defensiever dan ik."

Geconfronteerd met die woorden bleef Vanderhaeghe vrij rustig. "Ik heb dat toen bewust laten passeren want een ego is mij vreemd. Het enige wat mij boeit, is hoe Kortrijk presteert. Hoe groot het aandeel van Hein of mij daarin exact is, laat me eigenlijk koud."

Een kleine kortsluiting, maar in een perfect huwelijk moet het al eens botsen toch?

Hoog druk zetten, aanvallende flankverdedigers en verzorgd combinatievoetbal. In hun beste periodes waren de ploegen van Vanhaezebrouck en Vanderhaeghe een aanvallende machine en een lust voor het oog. De supporters van Anderlecht wrijven zich alvast in de handen.

3

Loyale tennisvrienden

Vanderhaeghe is loyaal, misschien wel de belangrijkste eigenschap van een goede assistent. "Ik was niet zo ongeduldig dat ik niet kon wachten om op Heins stoel te zitten", zei hij ooit. "Yves is geen potenzager. Ik kan je zo een lijstje geven met T2's die dat wel zijn", repliceerde Vanhaezebrouck. Waarop Vanderhaeghe dan vervolgde: "Ik wilde gerust nog tien jaar zijn assistent zijn. Ik heb nooit problemen gehad met mijn rol als T2." Dat Vanhaezebrouck, die straks naar verluidt 1,2 miljoen euro bruto zal verdienen bij de landskampioen, nu aan Vanderhaeghe denkt, is dus geen verrassing.

Hun vriendschap overstijgt trouwens het voetbal. Zo schuimden beide heren tijdens hun actieve voetbalcarrière de tennistoernooitjes af. "Toen ik bij Lokeren speelde en Yves bij Anderlecht spraken we af om te tennissen", zei Vanhaezebrouck. "In Kortrijk organiseerden we eens een dubbeltoernooi als teambuilding. Yves en ik wonnen met de vingers in de neus."

4

Paars hart

Als kleine jongen zat hij in de tribune van Club Brugge, Yves Vanderhaeghe. Maar na zes seizoenen (tussen 2000 en 2006) in het Astridpark is zijn hart helemaal paars gekleurd. "Als kind was ik veertien jaar supporter van Club Brugge, maar eens je voor Anderlecht hebt gevoetbald, is er geen weg meer terug."

Voor Vanderhaeghe, die voor drie seizoenen kan tekenen, is dit een gouden kans om aan de slag te gaan bij Anderlecht. Hij weet ook dat assistenten in het Astridpark op termijn kunnen doorgroeien naar de positie van hoofdcoach. Vercauteren onder Broos, Jacobs onder Vercauteren, Hasi onder Van den Brom en Frutos - eventjes - onder Weiler.