Genk focust enkel nog op volgend duel, niet meer op titel
Onder Club Brugge heeft Frank Vercauteren een dikke streep getrokken. Competitieleider Racing Genk heeft, drie dagen na de dreun op Jan Breydel, naar eigen zeggen maar één focus: AA Gent en niet de titel. Genk herlaadt zich. ‘Uit een verlies put je meestal mentale weerbaarheid’, gelooft Vercauteren. ‘Dat hebben we in het verleden al een paar keer bewezen.’
Frank Vercauteren begon zijn persconferentie, de laatste voor AA Gent, met een glimlach: “Jullie zien het: ik kan nog altijd lachen.” Tuurlijk heeft de coach van Genk daar nog alle recht toe: ook na de verrassend zware nederlaag tegen Club Brugge heeft Genk nog altijd zijn lot in eigen handen in de titelstrijd. Maar de situatie werd er wel complexer op: Standard, op de slotspeeldag te gast in Genk, staat langszij en ook het uitgetelde Anderlecht doet weer volop mee. “De kaarten liggen een beetje anders: we waren met twee, nu zijn we weer met drie”, stelde ook Vercauteren vast.
De ironie van het lot wil dat Vercauterens ex-club Anderlecht Genk zaterdag een handje kan helpen op weg naar de titel. Als paars-wit wint bij Standard en Genk wint op Gent, dan is het kampioenschap binnen. Maar zover wil Vercauteren voorlopig niet denken. “Het is goed dat onze twee concurrenten nog tegen elkaar moeten spelen. Als er nu één van de twee met een makkelijke kalender zat, was de situatie veel complexer. Nu zullen wij wellicht profiteren van de uitslag van hun onderlinge confrontatie. Maar zover wil ik niet denken. Het doel is een beloning, niet iets waar je je op moet concentreren. Misschien dat sommigen dat te veel hebben gedaan. Ik heb dat al eens gezegd, maar blijkbaar verstaan sommigen dat maar amper: er is maar één focus en dat is AA Gent. De rest zien we later wel.
Op wat er tegen Club Brugge allemaal misliep - heel veel, wees gerust -, wilde Vercauteren het niet meer hebben. “Ik heb gisteren nog even over die wedstrijd gesproken, maar nu hebben we daar afscheid van genomen. Zulke nederlagen kunnen voorkomen in het voetbal. Soms komt na de euforie een tik. En soms zeg je na een tik: dat verlies was een zegen. Maar een nederlaag is nooit een zegen. Toch niet op die manier, zoals tegen Club. Waar de oorzaak lag? Individueel, collectief, technisch, tactisch, fysiek. Ik weet niet wat de bovenhand had, maar mijn analyse was vrij simpel. Normaal schrijf ik een paar punten op, nu had ik genoeg aan een woord.”
Ritueel
Wat dat woord was, wilde een mysterieuze Vercauteren niet kwijt. “Daar kom ik later nog wel eens op terug.” Terugkomen wilde hij wel op de uitspraken van sportpsycholoog Jef Brouwers en de anonieme psycholoog, gisteren in deze krant. Brouwers beweerde dat de reden voor de nederlaag tegen Club in de viering na de zege van Anderlecht moest worden gezocht. Genk was te euforisch geweest, dacht Brouwers.
“Laat ze maar doen. Diegenen die dat beweren zijn niet à jour. Dat was helemaal geen viering, geen blijk van glorie of te veel zelfvertrouwen. Het was wel een ritueel dat we na elke zege herhalen en ook zullen blijven doen. Of ik daar spijt van heb? Nee, ik vind dat net heel belangrijk. De mensen die zeggen dat dit een viering was, hebben het niet verstaan. Die zitten een paar weken, een paar maanden of zelfs jaren achter. Maar die mensen heb je ook nodig. Ik wist op voorhand dat sommigen dat verkeerd gingen interpreteren. Daarom dat ik er ook al op had geanticipeerd op mijn persconferentie.”