Degelijke krimi van eigen bodem

Vermist, maandag 22 maart, VT4

Met ruim een jaar vertraging (de opnames dateren van mei 2008) heeft het tweede seizoen van deze misdaadreeks dan toch het scherm gehaald. Een goede zaak, want Vermist is een stuk volwassener en sterker geworden en kan moeiteloos de voet zetten naast andere collega’s van de nieuwe lichting, als daar zijn Zone Stad en Code 37. Moderne, bijna op Amerikaanse leest (zie Without a Trace en CSI) geschoeide krimi die gretig gebruik maakt van elk trucje uit het grote montageboek.

Er werd duidelijk hard aan de scenario’s gewerkt en de eerste aflevering van de nieuwe reeks oogde dan ook niet alleen flitsend, ze was het ook. Lena, de zestienjarige dochter van Walter Sibelius, het hoofd van de cel Vermiste Personen, werd als cliffhanger op het einde van de eerste reeks ontvoerd en diende nu te worden opgespoord. Het meisje had een moeilijke relatie met haar vader, die helemaal door zijn werk werd opgeslorpt. Door slechte vrienden belandde ze in het drugsmilieu. Sibelius en zijn team begonnen een spannende speurtocht. Het tempo lag hoog en de flashbacks gaven het verhaal vaart mee in plaats van het, zoals in Los zand, af te remmen. Uiteindelijk werd Lena gevonden, maar een happy end kwam er niet. Het meisje lag, vermoord met een overdosis, zielloos in een verlaten fabriek. De vader, verteerd door schuldgevoel, brak.

Vermist was een verrassing. Een goed en geloofwaardig verhaal, een hoog tempo en een ijzersterke cast met als uitblinker Koen De Bouw, de baas die heen weer wordt geslingerd tussen job en vaderrol. Jammer dat hij wegens te veel ander werk uit de serie moest worden geschreven. Volgende week wordt hij vervangen door Axel Daeseleire.

Dit Vlaamse fictieproject van Jan Verheyen is vooralsnog geen sant in eigen land en verdient absoluut meer kijkers. Elders wordt dan weer wel goed gescoord: Vermist werd inmiddels aan 41 buitenlandse zenders verkocht en is daarmee naast Matroesjka’s de meest succesvolle reeks van eigen makelij in het buitenland.