Een goeie conditie zit tussen de oortjes
Naar muziek luisteren kan de conditietraining tot 15 procent efficiënter maken, zegt sportpsycholoog Costas Karageorghis in zijn boek ‘Inside Sport Psychology’. Maar wat werkt het best: beukende beats of net een iets rustiger ritme?
Bijna iedereen die aan conditietraining doet, lijkt wel naar muziek te luisteren. Sinds de intrede van de eerste walkman van Sony drie decennia geleden lijken oortjes voorbestemd voor mensen die graag in vorm willen zijn. Maar waarom? En hebben de juiste deuntjes echt een meetbaar effect op onze prestaties?
“Als je je inspanning combineert met een muzikaal tempo of de ritmische kwaliteiten van muziek, dan zal er een aanzienlijk prestatiebevorderend effect optreden”, zegt dr. Costas Karageorghis, hoofd van de Music and Sport Research Group aan Brunel University. “Het kleurt je perceptie van inspanning en verbetert het moreel tot het punt dat je je vrijwillig uitput. Bij oefeningen met lage tot gematigde intensiteit die werden begeleid door zorgvuldig geselecteerde muziek stelden we een verlaging van de aangevoelde inspanning vast met 8 tot 12 procent. Als je de intensiteit afstemt op het muzikale tempo, dan kun je je uithouding met 15 procent opdrijven.”
Dat geeft een enorme impuls aan de trainingsarbeid. Het is dan ook geen toeval dat vele topatleten er bekend om staan dat ze muziek gebruiken om zich voor te bereiden op een belangrijke wedstrijd. “We weten bijvoorbeeld dat de roeier James Cracknell, die twee olympische medailles won, naar de Red Hot Chili Peppers luisterde om zich terug te trekken in zijn eigen cocon, om zich af te sluiten van het gedoe voor de wedstrijd en in de juiste agressieve gemoedsgesteldheid te geraken”, zegt Karageorghis.
“Andere atleten houden meer van rustige muziek. Kelly Holmes (Britse olympische kampioene op de 800 en 1.500 meter, MF) luisterde naar soulvolle ballads van Alicia Keys tijdens de Olympische Spelen van Athene. Ze vond dat de teksten aansloten bij hoe ze zich voelde. Ze had zich door een paar blessures niet goed gevoeld in de aanloop naar de Spelen, en haar deelname was in vraag gesteld. De muziek zorgde ervoor dat ze niet te nerveus werd.”
De Amerikaanse zwemmer Michael Phelps luisterde naar ‘I’m Me’ van hiphopster Lil’ Wayne toen hij zich voorbereidde op de Olympische Spelen van Peking. Hij haalde bevestiging en inspiratie uit de tekstregel: “Yes, I’m the best and no I ain’t positive, I’m definite.”
Volgens Karageorghis is de keuze van de juiste nummers cruciaal om de beste resultaten te halen: ze moeten niet alleen een tempo en ritme hebben dat past bij de trainingsintensiteit, ze moeten ook je muzieksmaak weerspiegelen. Gewoon luisteren naar wat er door de boxen schalt in het trainingscentrum zal niet werken - tenzij je houdt van dingen in de dancehitparade. Iedereen associeert externe aspecten met muziek, en die kunnen even belangrijk zijn als de beat om de prestatie te bevorderen.
“Zo brengen we bepaalde muziek vaak in verband met heroïsche prestaties”, zegt Karageorghis. “Heel wat atleten gebruiken de soundtrack van ‘Chariots of Fire’ van Vangelis. Het is niet bepaald hard of ophitsend, maar ze associëren het met triomf.”
© The Times