Zaak-Van Nieuwenhuysen: ‘vergeten slachtoffers’ spreken
Ze zijn de vergeten slachtoffers van de schietpartij in Lot. En dat terwijl de uit de hand gelopen homejacking die in december 2007 het leven kostte aan de jonge politieagente Kitty Van Nieuwenhuysen, nota bene in hun huis plaatsvond. Ismaïl Sacoor: ‘Ik heb nog lang gedacht dat die gangsters hun werk zouden komen afmaken.’
De getuigenis van Sacoor en zijn vrouw Judith Gieben op het assisenproces tegen de vermoedelijke moordenaars van Kitty Van Nieuwenhuysen maakte duidelijk hoe verschillende levens elkaar in de nacht van 3 op 4 december 2007 kruisten - en nooit meer hetzelfde werden.
Sacoor en Gieben sliepen op de tweede verdieping van hun huis in de Beerselsestraat in Lot toen ze gewekt werden door een enorme knal. “Ik dacht meteen aan een inbreker”, zei Gieben. “Maar onmiddellijk daarna bedacht ik dat inbrekers altijd zo stil mogelijk proberen te blijven.”
“Het eerste dat door mijn hoofd schoot, waren de kinderen”, aldus Sacoor. “Ik liep de trap af en stormde hun slaapkamer binnen. Plots stond ik oog in oog met een gemaskerde man. Ik riep nog: ‘Qu’est-ce que tu fais là’, maar voor ik het wist, kreeg ik drie kogels in mijn been.”
Bloedend liep Sacoor de inbreker achterna. Gieben: “Ik hoorde de stemmen en het geschreeuw, maar ik durfde niet te gaan kijken. Ik ben achter de kast gekropen van de schrik. Pas toen ik de kinderen hoorde roepen, ben ik naar hun slaapkamer gegaan. Die hing vol rook, en op het tapijt zaten de bloedvlekken van mijn man.”
Op het gelijkvloers probeerde Sacoor ondertussen al liggend de voordeur te barricaderen, maar met behulp van een tweede kompaan “die groter en sterker was” wurmde de inbreker zich terug naar binnen. “Ze vroegen de sleutels, ik wist niet welke ze bedoelden. Ondertussen probeerde ik me te beschermen met mijn been.”
De gangsters gristen de sleutelbos van de voordeur en scheurden weg met de Peugeot van Judith Gieben. In hun vlucht schoten ze op de politiecombi van Peter Van Stalle en Kitty Van Nieuwenhuysen. De agenten waren die avond toevallig de Beerselsestraat in gereden en hadden de gangsters opgemerkt toen die aanstalten maakten de bestelwagen van Sacoors buurman te stelen. Omdat de gestolen vluchtauto van de daders onmiddellijk daarna in panne viel, schakelden ze in paniek over op plan B: een homejacking om een auto te stelen. De schietpartij kostte Kitty het leven, haar collega Peter Van Stalle raakte zwaar gewond.
“De maanden daarna zijn moeilijk voor ons geweest”, vervolgde Judith Gieben. “We zijn een paar keer naar slachtofferhulp geweest, tot de kinderen zeiden dat ze niet meer wilden. Ze schrokken ook heel erg als er op tv werd geschoten of een lijk werd getoond. Toen een van de daders dreigde vrij te komen, was de paniek compleet.”
Sacoor moest twee weken in het ziekenhuis blijven. “Ik heb daar veel nachtmerries gehad. Ik dacht de gangsters op elk moment met een pistool naast mijn bed zouden staan om hun werk te komen afmaken. Ik heb lang slaapmiddelen moeten nemen.”
De nachtmerries zijn intussen voorbij, maar ze hebben plaatsgemaakt voor zenuwpijnen. Die gaat Sacoor te lijf met een onlangs ingeplante neurostimulator die opkomende pijnscheuten omzet in trillingen. Voor zijn fantoompijnen slikt hij antidepressiva. Sinds enkele weken is Sacoor weer aan het werk. “Thuis loop ik toch maar tegen de muren op.”