De grootsheid van een vrouwRockl The Scene lLiefde op doorreis
Nieuw werk van The Scene leek lange tijd onwaarschijnlijker dan een Nirvanareünie. Maar kijk: de tijd heelt alle wonden en nu heeft de band met Liefde op doorreis voor het eerst in elf jaar weer een cd uit.
Goed, twee jaar geleden was er ook al 2007, maar dat was weinig meer dan een heropgenomen greatest hits om de spieren weer wat los te spelen en de interesse voor de reünieconcerten wat aan te zwengelen. Het was een wat dubbelzinnige zet - met wat kwade wil zou je het zelfs geschiedvervalsing kunnen noemen -, maar dit keer is The Scene écht terug, en haalt de groep ook haar oude vertrouwde niveau weer.
Virtuoos proza op muziek
Dat is niet alleen de verdienste van Thé Lau - een zanger die met zijn zorgvuldig geboetseerde songteksten evenveel aan het Nederlands toevoegt als virtuoze prozaschrijvers als Claus, Brouwers of Herman de Coninck. Ook de rest van de groep draagt bij tot de onmiskenbare Scene-sound - die sensuele, vrouwelijke bas, dat hakkelende gitaargeluid, die soms haast als clavecimbel klinkende keyboards- zodat de songs telkens weer op grandioze wijze openbloeien tot het haar op je armen recht overeind komt staan. Hét krop-in-de- keel-moment van Liefde op doorreis is het hartverscheurend gezongen ‘Vrouw’, waar het refrein (“Waar ik meer dan van muziek / Meer dan van mezelf / Waar ik het meest van hou / Is de grootse eenzaamheid / De eenzame grootsheid van een vrouw”) van die aard is dat je er wel héél stil van wordt. Thé’s stem trekt, briest, mijmert en huilt met alle buffers naar beneden, boort dwars naar de essentie. Ook ‘Kind van de maan’ en ‘Nachttrein’ zijn Scene-classics in wording en voelen onmiddellijk vertrouwd aan zonder dat je het gevoel hebt dat je ze al een keer eerder hebt gehoord. ‘Tijd’, een pianonummer waar een krassende viool eelt van de ziel krabt, geeft bovendien aan dat de groep ook buiten de eigen lijntjes durft te kleuren. En voor wie stelt dat covers altijd minder zijn dan het origineel, vertolkt The Scene met de tongue stevig in cheek ‘Sterven op de planken’ van Clouseau. Alleen zetten Thé Lau en zijn reisgezellen het nummer zodanig naar hun hand dat je geen moment denkt aan Koen of Kris.Het heeft even geduurd, maar Liefde op doorreis luidt de glorieuze terugkeer in van een van de belangrijkste rockgroepen uit het Nederlandse taalgebied. Pas nu besef je hoezeer The Scene gemist is geweest.