Sex and the Single Girl
Auteur-journalist Heleen Debruyne (bekend van haar podcast Vuile lakens) en seksuoloog Wim Slabbinck (op 15/9 verschijnt zijn boek Waarom mannen geen seksboeken kopen), schrijven om de week over de geneugten van het vlees. Slotaflevering
"Zeven tips voor een XL-orgasme!" "Vaginaal klaarkomen doe je zo!" "Negen tricks voor de beste blowjob!" U kent ze wel, die lekker klikbare titels die doen hopen dat goede seks in techniekjes te vangen valt. Zowat alle vrouwenbladen grossieren in dat soort sekstips, zusterlijk zij aan zij met eten waarvan je op miraculeuze wijze toch afvalt, make-upadvies, stijlgidsen en tranerige persoonlijke verhalen.
Zonder ene Helen Gurley Brown deden die bladen er nu misschien zedig het zwijgen toe. Helen Gurley werd in 1922 geboren in een ontstellend arm gezin, worstelde zich op eigen kracht omhoog en werd een van de eerste vrouwelijke copywriters. Na een lang en wild vrijgezellenbestaan trouwde ze op haar zevenendertigste uiteindelijk met een Hollywoodbons. Die stookte haar in 1962 op om een boek te schrijven over haar vroegere capriolen als vrijgezelle vrouw.
In Sex and the Single Girl spoort ze vrouwen aan om een onafhankelijk leven te leiden. Zoek geen kostwinner maar maak zelf carrière, schrijft ze. Slaap met al dan niet getrouwde mannen, gewoon voor het plezier. Opiniemakers en clerici die vrouwen het liefst als netjes gehuwde huissloren zagen, barstten uit hun vel, maar konden niet verhinderen dat drommen alleenstaande serveersters, caissières en stenotypistes het boek kochten en er troost uit putten: ze waren plots geen treurige, berooide oude vrijsters meer, maar jolige single girls.
In 1965 werd Gurley Brown hoofdredacteur van Cosmopolitan, een dan nog keurig literair magazine dat ze prompt omtoverde tot een blad voor de werkende, vrijgezelle en seksueel vrije vrouw. Cosmopolitan is tot op vandaag een blauwdruk voor zowat alle vrouwenbladen.
Achteraf nagaan hoe een mentaliteit is omgeslagen, is nattevingerwerk maar toch: Gurley Browns Cosmo heeft de seksuele revolutie waarschijnlijk meer gevormd dan de feministen. Vrouwen uit de werkende klasse verdiepten zich niet in het opruiende The Feminine Mystique of in de anatomie van elkaars vagina's, maar ze kochten wel en masse magazines.
Magazines die hen ook op het hart drukten dat ze vrijelijk mochten neuken, zeker. Maar om neukbaar te worden, schreef Gurley Brown, moest je eerst netjes verdwaalde haren verwijderen, het goede ondergoed kopen, je in flatteuze kleren wurmen en make-up smeren. Met je naar mannenwens geknede uiterlijk kon je, zei ze, je veroveringen naar je leuke vrijgezellenflatje lokken om ze aldaar precies de juiste cocktails te serveren.
Eens je bed ingestommeld, moest je weten hoe je je lijf tijdens het vrijen kon kronkelen om er zo veel mogelijk plezier uit te halen, en vooral: om de man naar meer te doen smeken.
De seksuele revolutie van Gurley Brown is er een waarin de singlevrouw zich bevrijd noemt, maar zich toch steeds in de mal van de mannelijke begeerte moet persen, en zich om daarin te slagen suf moet kopen aan versiersels. Zo kon de markt zich tegen seks aanschurken - en daar gaan vrouwen, noch mannen onbevangener van vrijen. Ook niet als ze braaf alle tips volgen.