Reisadvies voor Italië moet duidelijker en concreter
Manuel Sintubin is geoloog aan het departement Aard- en omgevingswetenschap-pen van de KU Leuven.
De aardbevingstorm die sinds de Amatrice-aardbeving in augustus over Centraal-Italië raast, heeft een opmerkelijk neveneffect. Plots lijkt de aardbevingsdreiging zo dichtbij, niettegenstaande dat het drama zich op meer dan 1.000 kilometer van Brussel afspeelt. Centraal-Italië is nu eenmaal een van de favoriete vakantiebestemmingen van de Vlaming.
Dit merk ik deze week ook aan mijn inbox, met bijvoorbeeld een e-mail van een bezorgde reisleider die zich afvraagt of hij een reis naar Zuid-Italië, gepland in het voorjaar van volgend jaar, best niet zou uitstellen tot de aarde weer "tot rust is gekomen" in Italië; of een e-mail van een kennis die zich zorgen maakt over de aardbevingsbestendigheid van hun buitenverblijf in De Marken. Plots beseffen velen dat hun geliefd vakantieoord ook een gevaarlijke plek kan zijn.
Hun bezorgdheid is legitiem, maar legt ook een blinde vlek bloot bij de overheid. Haar onderdanen blijken immers slecht ingelicht over de ware toedracht van de aardbevingsdreiging in Italië. Want deze is niet van de ene dag op de andere opgedoken tengevolge van de dramatische reeks bevingen. Die dreiging is steeds groot geweest in het aardbevingsgevoelige Italië, en zal dat ook blijven, zelfs nadat de aarde opnieuw (schijnbaar) "tot rust is gekomen". En zo is er nu toch ook een positieve kant aan al die media-aandacht, namelijk een bewustwording bij de Vlaming dat niet alles dolce far niente is in Italië.
Ook natuurrampen zijn geglobaliseerd in de wereld van de 21ste eeuw. Wie had voor 26 december 2004 ooit gedacht dat een tsunami de dodelijkste natuurramp zou worden voor Zweden? Als reizende wereldburger stellen we ons steeds meer bloot aan alle mogelijke natuurgeweld dat we in ons thuisland niet kennen, zoals aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, orkanen... Maar zijn we ons daar ook van bewust? En zijn we daar op voorbereid?
We kunnen er inderdaad niet langer van uitgaan dat aangezien België niet echt in een aardbevingsgevoelige regio ligt, Belgen niet blootgesteld kunnen worden aan een mogelijk levensbedreigende ramp. In tijden waarin ook het natuurgeweld geglobaliseerd is, is goede voorlichting geen overbodige luxe meer.
Maar wat lees je in het reisadvies voor Italië op de webstek van de FOD Buitenlandse Zaken? "Er zijn geen bijzondere risico's verbonden aan reizen naar Italië alhoewel aardbevingen altijd mogelijk zijn, vooral in de Apennijnen." En voorts dat u het advies van de lokale overheden moet volgen, indien u zich in een getroffen zone bevindt. Wat is de Italië-ganger nu met een dergelijk nietszeggend advies?
Basisregels kunnen levens redden
Dit moet anders en concreter, zodat ook de reiziger naar Italië weet hoe zich voor te bereiden op een aardbeving, wat te doen tijdens de aardbeving, en wat te doen nadien. Een aantal eenvoudige basisregels kunnen levens redden. Elke vakantieganger zou dan ook een foldertje rond aardbevingsveiligheid moeten krijgen wanneer hij of zij een reis naar Italië boekt. Of zou tenminste de nodige nuttige informatie, samengevat in een heldere flyer, moeten kunnen downloaden op de site van de FOD Buitenlandse Zaken.
Dat velen onder u er meer dan ooit van bewust geworden zijn dat Italië een van de meest aardbevingsgevoelige bestemmingen is in de wereld, is alvast geruststellend. Nu is het alleen nog een kwestie concreet advies rond aardbevingsveiligheid ter beschikking te stellen, zodat u voorbereid en zonder al te veel zorgen uw reis naar Italië kunt aanvatten.