Parabel over hoop in een troosteloze toekomst

SF-FILM

CHILDREN OF MEN

2BE, woensdag 26/3, 22u25

Sciencefictionfilms vertellen vaak iets over het heden. Dat is zeker het geval voor Children of Men, waarin het over pollutie en onvruchtbaarheid gaat, maar ook over religieus extremisme en terrorisme.

Londen, anno 2027: in de troosteloze en totalitaire grootstad kijken mensen in een koffieshop met tranen in de ogen naar nieuwsberichten over de moord op de wereldberoemde 'baby' Diego. Die was weliswaar al 18 jaar, maar de mensheid heeft zichzelf en zijn omgeving zo verziekt dat er sinds 2009 geen baby's meer geboren werden. Diego was de allerlaatste. En nu blijkt dat een fan hem doodgestoken heeft. Even later wordt de koffieshop ook nog eens door een bomaanslag weggeblazen. Als proloog én als futuristisch wereldbeeld kan zoiets tellen.

Behalve een apocalyptische sf-parabel is deze film van regisseur Alfonso Cuaron, die onlangs nog vijf Oscars binnenhaalde met Gravity, ook een intense actiethriller. Hoofdpersonage Faron (efficiënt onderkoelde vertolking van Clive Owen) wordt door een groepje rebellen, onder leiding van zijn ex-vriendin Julian (rol van Julianne Moore), gedwongen een jonge vrouw, die misschien de redding van de mensheid betekent, het land uit te smokkelen. Hun vluchtparcours geeft aanleiding tot een reeks hallucinante oorlogstaferelen die qua intensiteit en realisme vergeleken werden met sequenties uit Full Metal Jacket van Stanley Kubrick en Black Hawk Down van Ridley Scott. Het betere werk dus.

Children of Men oogt somber en pessimistisch, maar het gaat toch ook wel over hoop. Want, aldus regisseur Cuaron, "hoop is het meest irrationele wat we hier op deze aarde hebben".