Sarah Palin: terug van nooit weggeweest
Sarah Palin is groter dan ooit. In 2008 kreeg ze als running mate van John McCain grotendeels de schuld van het Republikeinse verlies in de historische presidentsverkiezing die Barack Obama aan de macht bracht. Nu is ze een machtsfactor van belang binnen de Republikeinse partij en de ongekroonde koningin van de Tea Party. Als ze in 2012 een gooi doet naar de Republikeinse presidentiële nominatie, is ze bovendien verre van kansloos.
Voormalige presidentiële running mate is meer dan ooit zwaargewicht in Republikeinse partij
Dat de ex-gouverneur van Alaska het nog steeds meent met haar politieke carrière werd onlangs duidelijker dan ooit. Eerder deze maand lanceerde ze een internetvideo onder de titel Mama Grizzlies. Dat was op zich geen nieuws, maar de hoge productiekwaliteit sprong in het oog. De video toont Palin achter het spreekgestoelte, handjes schuddend met gewone Amerikanen en baadt in het presidentiële blauw. Als je een gooi naar het Witte Huis wilt doen, is dit het passende visuele materiaal.
Intussen zamelt Palin heel wat geld in. Dat geeft ze weer uit aan het opbouwen van een netwerk en een achterban. In de video bestaat die uit conservatieve vrouwen met gezond verstand - mamagrizzly’s, dus. “Het is een ontwaken van moeders”, verklaart Palin: “Van vrouwen die opstaan en zeggen: ‘We hebben er nu genoeg van’, want mama’s wéten nu eenmaal wanneer er iets fout zit.”
Palin wierp zich het afgelopen jaar op als de ongekroonde koningin van de populistische Tea Partybeweging. De diffuse Tea Party heeft geen adres en geen leider, maar Palin is haar politieke idool. In februari, was ze dan ook hoofdspreker op de eerste Tea Partyconventie in Nashville. “Sarah Palin heeft zich opgeworpen als de vaandeldraagster van dat intens gemotiveerde, bijzonder luidruchtig segment van de Republikeinse partij”, zegt Dennis Goldford, politicoloog op de Drake-universiteit in Des Moines, Iowa.
“Palin heeft heel wat vrienden gemaakt met haar steun aan de Tea Party”, bevestigt David Woodard, Republikeins campagneconsultant en professor politieke wetenschappen aan de Clemsonuniversiteit in South Carolina. “Dat is een grote strategische plus voor haar, want die mensen zullen actief blijven tot 2012.”
2012 is het jaar van de volgende presidentsverkiezingen. Velen houden het voor mogelijk dat Palin dan zal proberen om de Republikeinse kandidate te worden. Voor ze een gooi kan doen naar de nominatie, moet ze echter een nationale organisatie en een politiek netwerk uitbouwen.
Met de tussentijdse parlementsverkiezingen van 2 november in het vooruitzicht heeft Palin zich alvast achter een aantal kandidaten in lokale Republikeinse voorverkiezingen geschaard. Voor die kandidaten is dat goed nieuws. Palin is populair bij de Republikeinse primary-kiezers, die rechtser zijn dan het algemene electoraat. Haar steun levert dus stemmen op.
Maar ook voor Palin kunnen zulke manoeuvres van groot strategisch belang zijn. Ze maakt er bondgenoten mee die cruciaal kunnen blijken in 2012.
Palin blijkt er bovendien een handje van weg te hebben om de winnende kandidaten te kiezen. In juni steunde ze de winnende gouverneurskandidaten Terry Branstad in Iowa en Nikki Haley in South Carolina. Beide staten zijn van groot belang voor 2012, want ze houden vroege - en dus belangrijke - voorverkiezingen.
“Hier in South Carolina heeft Palin de race beslist”, zegt David Woodard. “Ze heeft bewezen dat ze stemmen kan trekken voor andere mensen. Nikki Haley wordt waarschijnlijk gouverneur. Ze zal heel wat te danken hebben aan Sarah Palin en daar zullen wederdiensten tegenover staan.”
Dat alles draagt ertoe bij dat Palin zich steeds meer opwerpt als machtsfactor binnen de Republikeinse partij. Woodard: “Ik vind haar nog steeds niet, zeg maar, de meest belezen politica, maar ze denkt goed na over wat ze zegt en wie ze steunt. Ze krijgt ook steeds meer zelfvertrouwen. Ze is niet meer zo kwetsbaar als in 2008, toen ze niet opgewassen was tegen de schijnwerpers en de druk van de media.”
Toch is Palin niet vrij van problemen. De recente aankondiging dat haar dochter Bristol verloofd is met de vader van haar kind, Levi Johnston, herinnert bijvoorbeeld nog maar eens aan Palins niet smetteloze familieleven.
Tijdens de Republikeinse conventie in 2008 bleek dat Bristol Palin, toen zeventien, ongehuwd zwanger was van Johnston. De twee tieners zouden eerst wel, dan niet en nu toch weer wel trouwen. Ondertussen poseerde Johnston voor het blootblad Playgirl en roddelde hij over de Palins op talkshows.
En daar houden de problemen niet mee op. Na de campagne van 2008 kreeg Palin uit het McCainkamp de zwartepiet toegespeeld voor de Republikeinse nederlaag. Campagnemedewerkers klaagden dat ze weigerde om haar debatstof te blokken. Ook de onthullingen dat ze vele tienduizenden dollars had uitgegeven aan kleren, kappers en make-up deden haar geen goed. Dave Woodard is echter niet verrast dat Palin dat allemaal overleefd heeft. “Omdat ze hard is blijven werken, heeft ze heel wat sceptici overtuigd. Toen men wilde dat ze verdween, bleef ze maar terugkomen. Ze heeft nu meer geloofwaardigheid dan in 2008.”
De hamvraag blijft: wil Palin president worden? “Ik denk niet dat ze dat zelf al weet”, zegt David Woodard. “Volgens mij kan het best zijn dat ze andere dingen beoogt dan het Witte Huis. Voorzitter worden van de Republikeinse partij bijvoorbeeld.”
Hoeveel kans Palin zou maken in 2012, hangt in grote mate af van de andere kandidaten. Met nog meer dan twee jaar te gaan kunnen nog allerlei nieuw gezichten opduiken, maar op dit moment steekt Palin qua bekendheid en charisma met kop en schouders uit boven het allegaartje van ex-gouverneurs dat interesse heeft betoond in de baan.
“Het is Sarah Palin in een rode jurk tegen een groep mannen in grijze pakken”, zegt Dennis Goldford. “Als ze meedoet, is het best mogelijk dat een stuk of drie, vier mensen de anti-Palinstemmen onder elkaar zullen moeten verdelen, terwijl Palin zelf de meeste stemmen overhoudt. Dan kan het zijn dat een meerderheid van de partij liever iemand anders had gezien, maar dat zij uiteindelijk toch aan het langste eind trekt.”