Wachten op de wachters
Net als tien jaar geleden brengt Leentje Vandenbussche een ode aan Wachten op Godot. 'Het tijdloze wachten is vandaag nog relevanter dan toen.'
Je kon er tien jaar geleden tijdens TAZ zomaar op botsen, ergens in Oostende: een strakke, geometrische formatie van normaal ogende mensen die evenwel zwijgend voor zich uit staarden en... wachtten. Wie hen vroeg wat ze daar deden, kreeg geen antwoord. Kunstenares Leentje Vandenbussche bracht in 2006 met het opmerkelijke project een hommage aan schrijver Samuel Beckett en diens Wachten op Godot.
De afgelopen weken rekruteerde Vandenbussche in Oostende opnieuw een groep vrijwillige wachters. Ze zullen vandaag hun horloge, gsm of smartphone afgeven en zich door Vandenbussche naar een plek in de stad laten leiden, om daar een aantal uur te staan. Hoe lang, dat weten ze zelf niet.
De unieke ervaring van het doelloze, tijdloze wachten is nu nog relevanter dan tien jaar geleden, vindt Vandenbussche. "We kunnen er nu nog minder mee om, met die paar minuten dat we op een tram of trein moeten wachten. We grijpen naar onze smartphone om die tijd in te vullen. Gewoon zijn, in het moment zijn, is voor ons nog moeilijker geworden dan toen."
Vandenbussche zet Becketts wachters bewust niet in de theaterzaal, maar in de openbare ruimte. "Veel voorbijgangers die de wachters zien staan, blijven kijken om te zien of er iets gaat gebeuren. Zo krijg je de absurde situatie dat een 'publiek' staat te wachten op de wachters."
Waar en wanneer precies de wachters vandaag in Oostende zullen opduiken blijft top secret. "Geloof me, als je naar het hart van de stad komt, zul je ze zien."
Beckett op zijn plaats, vandaag ergens in het centrum van Oostende. Gratis. Theateraanzee.be