Direct naar artikelinhoud

Voorzitters prediken vrede

De voorzitters van de meerderheidspartijen sturen ons met een sprankeltje hoop het nieuwe jaar in. 'Neen, de regering valt niet in 2017', beloven Bart De Wever (N-VA), Wouter Beke (CD&V) en Gwendolyn Rutten (Open Vld). Maar in maart zal het stormen: over fiscaliteit, begroting, Arco en migratie.

De eindejaarsperiode is ook in de politiek een tijd van terug- en vooruitblikken. Voor de Wetstraat komt dat neer op achteromkijken naar een jaar waarin de spanningen tussen N-VA, CD&V en Open Vld zo hard opliepen dat speculaties over een val van de regering-Michel plots niet meer vergezocht leken. En zich afvragen of het in 2017 wel beter kan gaan, met tal van explosieve dossiers in aantocht en partijen, parlementsleden en zelfs ministers die al volop met de opbouw naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 bezig zijn.

Maar de voorzitters van de drie partijen grijpen oudjaar aan om een plechtige belofte te doen: "Nee, de regering zal niet vallen in 2017. Althans, wij zullen ze niet doen vallen", zeggen Bart De Wever, Wouter Beke en Gwendolyn Rutten los van elkaar in interviews met Het Laatste Nieuws en Newsmonkey. Een geruststellend signaal? Of moeten we het net pijnlijk vinden dat een ideologisch zo homogene coalitie als deze het na amper twee jaar regeren al nodig acht deze boodschap uit te dragen?

Volkspartij

De voorzitters hopen dat 2017 het jaar van de verzoening wordt. Achter de schermen zijn De Wever, Beke en Rutten na een lange periode van weinig communicatie opnieuw on speaking terms. Tegelijk vliegen de verwijten opnieuw heen en weer. Volgens De Wever zoekt CD&V voortdurend de confrontatie omdat N-VA de rol van volkspartij heeft overgenomen. Beke noemt de uithaal van Theo Francken (N-VA) in de rel rond de kerststallen "gortig" en Rutten geeft de kemphanen een draai rond de oren door te verkondigen dat "de jacht altijd open is, als je voortdurend naar trofeeën op jacht gaat". Kortom: niemand wil de stekker uit de regering trekken, maar de strijd om de gunst van de kiezer blijft ronduit moordend tussen de drie Vlaamse meerderheidspartijen.

Waartoe dat leidt - afkoeling of een clash? - zullen we in maart te weten komen. Dan krijgen we vrijwel zeker een heruitgave van de crisette van afgelopen oktober: een explosieve cocktail van een begroting met enorme gaten, de roep om nieuwe besparingen, de nood aan een hervorming van de vennootschapsbelasting én de eis van CD&V om een meerwaardebelasting op aandelen in te voeren.

Cocktail

Hoezeer de geweren daarover nog altijd geladen zijn binnen centrumrechts, bleek gisteren nog maar eens bij het nieuws dat de Raad van State zware bemerkingen maakt bij het voorstel voor de meerwaardetaks. Terwijl Rutten al lachend naar De Wever tweette dat het toch wel meevalt met die wereldvreemde rechters, kroop Kris Peeters (CD&V) in zijn pen om te benadrukken dat de Raad van State zijn voorstel helemaal niet afkraakt.

Anders dan oktober blijft het niet bij een cocktail met slechts een viertal ingrediënten. De verwachting is dat premier Charles Michel (MR) in maart een packagedeal zal proberen te sluiten, waarbij alle partijen iets geven en nemen. In die deal wordt vrijwel zeker ook de door CD&V gevraagde oplossing voor de Arco-coöperanten opgenomen, net als de vraag van Francken om extra budgetten voor de terugkeer van illegalen én de nood aan extra middelen voor de zwaar ondergefinancierde taxshift. Om nog maar te zwijgen van het visumdossier van het Syrische gezin, dat in die periode een gerechtelijke uitspraak zal krijgen.

Logisch gevolg: dan gaat het opnieuw stormen. Geen enkele partijvoorzitter durft de uitkomst daarvan te voorspellen. We moeten ons maar optrekken aan hun goede intenties voor 2017. Voor Beke is dat "minder polarisatie", voor Rutten "elkaar meer gunnen" en voor De Wever "streven naar het compromis, niet de stilstand".