Vrouwenoksels, waar haren thuis zijn

'In alle eerlijkheid: de foto windt me nogal op." Zo stond het gisteren in deze krant. Was het collega Bart Steenhaut die wild werd van ook andere dan vocale troeven van Emeli Sandé? Was het Bart De Wever die zijn Liesbeth Homans strak in pak zag in Weekend Knack? Nee, het was schrijver en De Morgen-columnist Jeroen Olyslaegers die het had over een brunette op een Amnesty International-affiche.

Bloedmooi, zwoele blik, prachtig jurkje, en okselhaar. Veel okselhaar. Niet naast te kijken, zo veel okselhaar. En daar wordt Olyslaegers dus geil van, zo zegt hij zelf. Nu horen we het u stiekem hopen: is de nieuwe man dan eindelijk écht gearriveerd? Misschien toch niet te hard van stapel lopen. Bij het zien van de behaarde dame in kwestie reageerden de meeste mannen op de redactie, toch niet allemaal ongelikte beren, namelijk zo: "Argh. Bah. Sorry." Telkens netjes in die volgorde.

Olyslaegers moet daar smakelijk om lachen. "En toch meen ik het: ik vind dit mooi. Maar ik zeg er direct bij: ik ben daar niet consequent in. Been- of snorhaar, daar heb ik het niet voor. Maar behaarde oksels: bring it on."

Olyslaegers heeft geluk. Zijn vrouw, Nikkie Van Lierop, laat de haren namelijk wellustig groeien op de plek waar zweet en deo vechten om de eerste prijs. "Ik begon me steeds meer af te vragen: wie bepaalt dat toch, dat vrouwen haarloze intieme delen, maat 34, en een geurloos lijf moeten hebben? Niet de mannen, maar de vrouwenblaadjes. En de vrouwen zelf. Sinds een jaar of vijf scheer ik dus mijn oksels niet meer. Ik trim ze wel, het is niet zo dat er bossen groeien onder mijn armen. Mijn benen en bikinilijn scheer ik nog wel. Voorlopig toch nog (lacht)."

'Belachelijk'

Van Lierop (die producer en performer is geweest bij Praga Khan en Lords of Acid, en nu solo werkt onder Darling Nikki) en Olyslaegers postten de Amnestyfoto op Facebook deze week en kregen daar enorm veel reacties op. Van mannen en van vrouwen. 'Walgelijk', 'mooi', 'sexy', 'natuurlijk', 'belachelijk': alles passeerde de revue. Waardoor Van Lierop nog zekerder is geworden van haar zaak. "Ik ga nu nog meer van die foto's posten, voilà!"

De Amnestycampagne maakt de tongen los, zoveel is duidelijk. Prangende vragen duiken op. Welke hoeveelheid haar (en waar) moet je hebben om aantrekkelijk te zijn? Is je oksels scheren een teken van onderwerping? Of is het net een feministische manier om te bewijzen dat je baas bent over eigen lijf? Zijn we ervan overtuigd dat we ons niets aantrekken van maatschappelijke en culturele gewoontes, maar lopen we als het erop aankomt toch netjes in de pas? En dan hebben we de belangrijkste vraag nog niet eens gehad: gesteld dat een bos haar onder je oksels een daad van feminisme is, mag zo iemand dan nog plaatsnemen achter het loket van de stad Antwerpen?

Getrukeerd

Maar ernstig nu. Dat is deze campagne namelijk ook. 'Als vrouw is het beter om een man te zijn, als je over je eigen lichaam wil kunnen beslissen', zo luidt de baseline. Daarmee wil Amnesty de aandacht vestigen op seksuele en reproductieve rechten. Vrouwen (en mannen) hebben het recht om te beslissen of ze kinderen willen of willen trouwen, om toegang te hebben tot voorbehoedsmiddelen en veilige abortus, om beschermd te zijn tegen aanranding en andere vormen van geweld. Dat is helaas nog lang niet het geval.

Het is dus voor de goede zaak, al dat opzichtig haar van de brunette. Maar toch nog dit: de oksels op de affiche zijn getrukeerd. Het was te denken.