Sharia4Belgium heeft een voorgeschiedenis

Wegwijs in het kluwen van vzw’s die allemaal slechts één doel zeggen na te streven: ‘De belangen van allochtone jongeren ondersteunen en behartigen’

DOOR SUE SOMERS

Het was niet dat Johan erom had gevraagd. Maar opeens was ze er, via zijn vrienden van Jongeren voor Islam. Een uitnodiging voor een ‘geheime’ lezing van de Nederlandse bekeerling en islamitische preker Abdul-Jabbar van de Ven. Het was kort na de moord op Theo van Gogh, een notoir islamcriticus. Johan, zelf ook een bekeerling, kon wel min of meer raden wat het onderwerp zou zijn. Toch moest hij tijdens de lezing een paar keer slikken.

“Het was pure haatpropaganda. Van de Ven sprak zich uit tegen de Nederlandse samenleving en tegen de Navo. Hij had het ook voortdurend over de jihad. De taliban zijn voor hem de echte vertegenwoordigers van de islam.” Rond zich zag Johan alleen instemmend geknik. Niemand ging in discussie met de prediker of verliet de zaal.

Zijn habitat was het niet, maar Johan woonde nog meer lezingen bij in besloten kring. Ze kwamen telkens op hetzelfde neer: integratie is een misdaad, je bent eerst moslim en dan pas Belg en de wetten van het land zijn ondergeschikt aan de wil van Allah. Volk voor de lezingen werd geronseld per sms, via mond-tot-mondreclame of op persoonlijke uitnodiging. Ze werden nooit publiek aangekondigd en als er al vrouwen waren, dan moesten ze achter een gordijn plaatsnemen.

“Het is interessant om te zien wat zich in de rand van zo’n gebeuren afspeelt”, zo verklaart Johan zijn blijvende bezoeken. “Wie aanwezig is, welke boeken er worden verkocht. Met de islam had het niets meer te maken. Het was puur politiek, zware, intimiderende kost. De lectuur die er werd verkocht, droeg letterlijk de stempel van Jongeren voor Islam, als een goedkeuring. In de boeken stond dat het de plicht is van elke moslim om de broeders in Irak te gaan helpen. Sommige geschriften bevatten zelfs richtlijnen hoe je je moet gedragen tijdens een ondervraging of als je wordt opgepakt.”

Jongeren voor Islam (JvI) bestaat intussen niet meer. De vzw werd in augustus 2009 juridisch ontbonden. Maar volgens Peter Velle van de actiegroep People Against Islam hebben de oprichters van JvI hun tentakels uitgespreid over verschillende splintergroeperingen. “De Middenweg is daar een van”, zegt Velle. “Hun leden opereren vanuit de moskee aan de Sint Bernardsesteenweg in Hoboken, waar ook JvI zijn uitvalsbasis had. Er zijn ook heel wat medewerkers van De Middenweg die een verleden hebben bij JvI.”

Vorig weekend organiseerde De Middenweg een tweedaagse Dawahconferentie in Feestzaal Kielpark aan de Sint Bernardsesteenweg. Dawah betekent zoveel als vrijwillige bekering na kennismaking met een geloof. De eerste dag, zaterdag, vond een ‘Palestinabenefiet’ plaats die uitsluitend toegankelijk was voor kinderen en vrouwen. Zondag was voorzien voor de mannen, met koranreciteringen en gebed.

Een van de sprekers zondag was Mohammed Chatouani, een oprichter van JvI. Er was ook een toespraak voorzien van Remy Soekirman, een Nederlandse bekeerling die vaak op uitnodiging van JvI in Antwerpen is komen spreken. Toen de Antwerpse zender ATV beelden wilde maken van de conferentie, werd hen de toegang tot het evenement ontzegd. De televisieploeg mocht alleen een lege zaal filmen en werd daarna vriendelijk maar met aandrang verzocht het gebouw te verlaten.

In hun statuten, in 2003 gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad, heet het dat JvI werd opgericht ‘om de belangen van allochtone jongeren te ondersteunen en te behartigen’, in het bijzonder die van ‘Marokkaanse jongeren die een ernstige crisis doormaken teneinde hen uit hun afdwalingen en verderfelijke praktijken te redden.’ Behalve sport en huistaakbegeleiding organiseren wilde JvI ook de hand reiken aan de autochtone gemeenschap “om tot een groter wederzijds begrip te komen”.

In een intern document van de Antwerpse lokale politie, met als titel ‘Extremistische en terroristische groeperingen in Antwerpen’, staat JvI als een ‘salafistisch-religieuze’ groepering gerangschikt onder de hoofding ‘Etnische groeperingen’. Een voetnoot vermeldt dat de organisatie regelmatig conferenties organiseert, meestal in het CC Berchem.

“JvI steunde vooral op het idee van broederschap”, weet Peter Velle. “Ze richtten zich op gasten van zestien, zeventien jaar, jonge criminelen die in aanraking waren gekomen met de politie en die thuis problemen hadden. Ze maakten hen wijs dat ze niets voorstelden. ‘Jullie zorgen alleen maar voor problemen. De flikken haten jullie. Jullie zouden beter toenadering zoeken tot je eigen familie.’ Dat soort discours. JvI gaf de jongeren eten en onderdak en zorgden ervoor dat ze zich weer mens voelden.”

Het is op dat moment dat de radicalisering begint, schetst Velle. “De jongeren werden uitgenodigd op lezingen. Op oudejaarsavond of kerstavond werden ze naar de moskee gelokt, want het is haram om feestdagen te vieren van christenen. JvI organiseerde ook Koranlessen voor jongeren geen Arabisch spraken. Zo ben ik met hen in contact gekomen.”

“Sommige lezingen waren openbaar, andere niet. Vaak kwamen er buitenlandse sprekers, onder wie de Amerikaanse sjeik Khalid Yasin, die Osama bin Laden ooit afdeed als een verzinsel en die de rol van Al Qaida bij de aanslagen van 9/11 ter discussie stelde. Of de Maleisische prediker Hussein Yé, een man die bekendstaat om zijn Jodenhaat.”

Yé was vorig weekend opnieuw te gast in Antwerpen, waar hij op uitnodiging van de organisatie Al-Mawada een toespraak gaf in het Provinciehuis. Stond eveneens op de affiche: oud-JvI-lid Mohammed Chataouani. Thema van de bijeenkomst was ‘Family Matters: Foundation for Success’, het belang van het gezin binnen de islam. Inkom 8 euro, reservatie gewenst.

Jongeren voor Islam heeft zijn wortels in Boom. De organisatie is gegroeid uit de assen van El Islaah, het geesteskind van onder meer Fouad Belkacem. Die werpt zich tegenwoordig op als woordvoerder van Sharia4Belgium, onder de alias Abu Imran. “Ook Belkacem wilde aanvankelijk met zijn vereniging de jongeren van de straat houden”, herinnert Peter Calluy zich. Calluy was vroeger straathoekwerker in Boom. Door de gemeente aangesteld om de verschillende gemeenschappen aan de Rupel vreedzaam naast elkaar te laten leven. “Lang heeft de vrede niet geduurd”, aldus Calluy. “Belkacem is een gast met veel charisma en gezegend met een flinke dosis verbale agressie. Een volksmenner pur sang, maar onderweg heeft hij zijn goede doelstellingen uit het oog verloren.”

El Islaah vergaderde in de lokalen van integratiecentrum Prisma, waar ook jeugdhuis Den Dijk en een holebivereniging hun stek hadden. Er kwam enig gepuzzel aan te pas om het gebruik van de lokalen over de verschillende organisaties te spreiden, maar het lukte. Tot El Islaah steeds vaker begon dwars te liggen. “Eerst wilden ze alleen woensdagnamiddag, voor de huiswerkbegeleiding”, herinnert Calluy zich. “Later kwam daar ook vrijdag bij. Op het laatste zaten zij het hele weekend in de lokalen.”

De holebivereniging had haar toevlucht ondertussen al elders gezocht. Want homo’s, zo heette het bij El Islaah, moesten onmiddellijk tegen de muur worden gezet. Geïntegreerde moslims waren niets waard en in de moskeeën die hun ouders en grootouders hadden opgericht, werd niet de echte islam gepreekt. School vonden ze bij El Islaah ondergeschikt aan de jihad. “Dat heb ik hen allemaal letterlijk horen zeggen”, aldus Calluy. “Uren heb ik met die gasten gediscussieerd om hen van het tegendeel te overtuigen.”

Nadat burgemeester Patrick Marnef (sp.a) van Boom de lokalen sloot en Peter Calluy en passant bedankte met diens ontslag voor het signaliseren van de radicalisering, verhuisden de geestesgenoten van Jongeren voor Islam naar Berchem. Daar stootten ze op wijkwerkster Marij Uijt den Bogaard, die de komst van de radicale moslims op haar beurt meldde aan het stadsbestuur. In verschillende rapporten kaartte Uijt den Bogaard onder meer aan dat de verenigingen worden gefinancierd vanuit Saoedi-Arabië en Jordanië. Volgens haar informatie krijgen de leiders hun opleiding ook in die landen en kunnen ze, eenmaal terug in België, ongestoord hun gang gaan omdat geen enkele organisatie aansluiting zoekt bij bestaande verenigingen.

Uijt den Bogaard wil het vandaag niet meer hebben over haar ervaringen in Berchem. Ook zij werd koudweg op straat gezet omdat ze in haar rapporten wees op ‘een gevaarlijke, nieuwe trend die volgens het politiek correcte denken niet mocht bestaan’. Bovendien werd ze achteraf bedreigd en achtervolgd op straat.

Nadat Sharia4Belgium vorige week opriep tot de ordeverstoring van Benno Barnards lezing ‘Lang leve God, weg met Allah’ aan de Universiteit Antwerpen, haalde hostingprovider Webs de site van de organisatie tot twee keer toe offline. Via haar eigen YouTube-kanaal blijft Sharia4Belgium intussen haar gedachtegoed verspreiden. In een onlangs gepost filmpje ontkent woordvoerder Belkacem, die in 2002, 2004 en 2007 werd veroordeeld wegens inbraak en weerspannigheid, enig extremisme. “Wij promoten geen haat, agressie of geweld. Wij zijn moslims die oproepen tot het goede.”

Sharia4Belgium kreeg onlangs nog de steun van de Islamic Thinkers Society, een fundamentalistische organisatie die in de VS ijvert voor het herstel van het islamitisch kalifaat en die de kapers van 9/11 verheerlijken als de ‘Magnificent 19’.

Op vraag van De Morgen op welke manier Antwerpen tegenwoordig de vinger aan de pols houdt van radicale, islamitische verenigingen, antwoordt sp.a-burgemeester Patrick Janssens dat dat niet de taak is van de stad. “Het in kaart brengen van extremisme is een verantwoordelijkheid van de Staatsveiligheid.”