Vorige week liet ik Europa achter mij en zette een zuidelijke koers richting Noord-Afrika. Terwijl ik dit schrijf passeer ik Lanzarote. Het meest oostelijk gelegen eiland van de Canarische Eilanden. Een ideale gelegenheid om even stil te staan bij de gebeurtenissen van de afgelopen weken. Welkom aan boord van SailingChallenge4ms.

Gisteren is het precies één maand geleden sinds ik de trossen los gooide in mijn uitdaging om solo de Atlantische Oceaan over te zeilen. Van Nieuwpoort naar Salavador de Bahia, Brazilië en van Salvador naar Kaapstad, Zuid-Afrika.

Hier zit ik dan. Gewapend met BIC en ATOMA schrift op dek. Terwijl mijn 6.5 meter lang (lees: klein) bootje rustig over de lange, hoge Atlantische deining rolt. Mijn spinakker staat gehesen. Een groot (70m²), licht zeil dat enkel gebruikt kan worden wanneer de wind van achteren (het hek) de zeilen in waait (voor de wind zeilen). De favoriete windrichting van elke zeiler. Dit is eveneens ook het zeil waarop honderden namen geschreven staan van mensen, mijn challengers, die de uitdaging zijn aangegaan om mij hun naam mee de oceaan over te dragen. Voor onderzoek naar Multiple Sclerose.

Er waait een gevoel van FIERHEID over mij heen, terwijl ik naar de velen namen staar. Trots om te zien dat wat twee jaar geleden een idee, een droom was., ik vandaag aan het realiseren ben: SailingChallenge4ms. Ongecontroleerd vult de oceaan zich met een traan of twee. Tranen van blijdschap.

Afgelopen week kreeg ik telefoon (ik draag een satelliet telefoon aan boord) van de Nieuwpoort International Boat Show (NIBS). Het was de openingsavond van het evenement. Voor de VIP gasten en exposanten wou men graag een live call doen met mij aan boord. Er werd mij gevraagd: “Wat is je mooiste en moeilijkste moment aan boord dus ver?”

Het mooiste is zonder twijfel het passeren van Cabo Finisterre (het noordoostelijke punt van Spanje) en wat automatisch ook betekende dat ik de beruchte Golf Van Biskaje (Frankrijk) was overgestoken - De Golf van Biskaje staat bekend om zijn hoge en verwoestende golven, zeker in deze periode van het jaar, anneer Atlantische depressies/ lagedrukgebieden Europa via deze baai binnenkomen. Het is gewoon één van die mijlpalen die je als zeiler ooit bereikt wilt hebben. Zoals Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika, of Kaap Hoorn in Zuid-Amerika. Een soort van bucket list voor zeilers.

Hoewel de gedachte dat ik met mijn bootje, enkel en alleen op zeil, momenteel langs het Afrikaanse continent aan het varen ben, mijn mening misschien wel doet herzien.

Het minst aangename was dan weer de storm die tijdens de vierde nacht kwam opzetten. Net voor de Golf van Biskaje zette de wind op tot windkracht 8 en golven zo hoog als dat mijn zeiljacht lang is. Ook deze heeft ondertussen een vervanger. Het klinkt misschien ironisch maar mentaal en psychologisch zijn de momenten van absolute windstilte enorm uitputtend. Zou de duivel vanuit de hel naar aarde komen om te rapporteren? Ik vermoed dat deze beschrijving erg dichtbij komt. Zo lag ik drie dagen voor de kust van Zuidwest-Portugal te wachten op de wind. Absolute windstilte. De zee was een spiegel. Achteraf bleek dit letterlijk, de stilte voor de storm. Het is niet zozeer het wachten dat het zo verschrikkelijk maakt. Ik heb boeken genoeg aan boord. Maar wetende dat je de laatste 72 uur geen meter (lees: zeemijl) vooruitgang gemaakt hebt? Dan ga je mentaal gewoon diep. Willen of niet.

Op dat moment vroeg ik mezelf af: “Wat is het meest uitputtende? Wachten op de wind of een discussie aangaan met Steve Jobs (Apple)? “ Sorry, ik ben zijn biografie aan het lezen. Moest hij nog leven, ik zou vanuit Kaapstad verder koers zetten naar Palo Alto (Jobs zijn thuisstad) om hem te ontmoeten. Hij fascineert mij. Ik ben er zeker van dat hij deze zeiltocht geweldig zou vinden.

Laat de conclusie van deze update zijn: “Soms vaar je met de natuur, soms vaar je tegen de natuur. Maar belangrijk is om de natuur te respecteren”. Daag haar uit en je verliest. Dat schrijf ik je op een stukje zeil. Het is om die reden dat ik een dikke week achter op mijn gepland schema zit. Zowel in Spanje als in Portugal heb ik een tussenstop moeten maken om een lagedrukgebied (storm) te laten passeren. Ik zal dit in Las Palmas opnieuw moeten doen. Proberen vechten met een tegenwind van windkracht 6 is zinloos. Je geraakt nergens en de kans op schade aan de boot, mast of zeilen is groot.

Een familie die mij nauw aan het hart ligt zegt altijd: “De zee geeft en de zee neemt”. Mijn motivatie om Kaapstad te bereiken is groot, zeer groot. Voornamelijk dankzij de duizenden mensen die de uitdaging van SC4MS zijn aangegaan. Door jullie staat de teller voor MS onderzoek momenteel op 42.250 euro! Het is nog steeds mogelijk om de uitdaging aan te gaan via www.sailingchallenge4ms.com - tot in Salvador!

Ruben Donné

Op onderstaande kaart kan je volgen waar Ruben zich op dit moment bevindt: