Blijdschap en verdriet om een Nobelprijs
Bij de officiële persconferentie op zijn alma mater, de ULB, genoot François Englert (81) zichtbaar. Maar zijn overleden zielsverwant Robert Brout was nooit ver weg.
Stipt 13.45 uur stapt premier Elio Di Rupo (PS) de trappen op bij de campus Solbosch van de Université Libre de Bruxelles. In de herfstzon glimt hij van trots. Maar, zo stelt hij zelf meermaals, hij staat niet alleen als politicus op François Englert te wachten, ook als doctor in de chemie. "Daardoor heb ik bewondering voor de elegantie van zijn theorie. Het ontroert mij, want dankzij zijn ontdekking kijkt de hele wereld naar ons kleine land."
De nieuwe rockster van de fysica, zoals presentator Lieven Scheire hem noemt, is dan nog onderweg. Englert heeft een klein uur daarvoor thuis via het internet vernomen dat hij de hoogste wetenschappelijke erkenning ontvangt. "De Academie had veel vertraging", zegt Englert. "Ik dacht dus: ze raken er niet uit, ik zal wel niet gewonnen hebben. Mijn familie en ik besloten toch hoe dan ook een feestje te houden. De drank stond klaar en ik maak de beste bananentoast. Toen ik dan toch telefoon kreeg, moest ik even bekomen."
Ontroering, natuurlijk, vanwege de winst. Maar misschien nog meer vanwege het verlies dat hij twee jaar eerder moest meemaken. Zijn boezemvriend Robert Brout, met wie hij dat ene, allesomvattende partikel ontdekte, kwam toen te overlijden. "Hij was zeer geëmotioneerd toen hij op de hoogte werd gebracht", zegt Jean-Marie Frère, fysicaprofessor en rechterhand van Englert. "Meteen bracht hij zijn overleden vriend Brout ter sprake."
Het zou niet de laatste keer zijn. Ook tijdens de persconferentie gaan geluk en verdriet hand in hand. "Natuurlijk ben ik blij", verklaart Englert, geflankeerd door zijn rector en Di Rupo. "Maar het is ook waar dat ik veel spijt voel, omdat mijn vriend Brout niet bij mij is om deze prijs met mij te delen. Ik herinner me nog goed hoe wij onze ontdekking gingen vieren met een drankje bij de Vijvers van Elsene. Dat wij ooit deze erkenning zouden krijgen, hadden we niet durven denken."
En toch, een kwinkslag is bij Englert niet ver weg. Waar hij eerst op het verleden terugblikt, kijkt hij later vooruit. Want wat gaat de 81-jarige Nobelprijswinnaar de komende tijd nog doen? "Pfjoe, ik zou graag verder gaan met mijn werk. Zo bestudeer ik op dit moment de uitbreiding van het heelal. Maar dat zal er de komende tijd wel niet meer inzitten, zeker?"