Direct naar artikelinhoud

'In alles wat ik doe moet rebellie zitten'

Yasmine is dit jaar met een mediaoffensief begonnen waar zelfs generaal Schwarzkopf het een beetje warm van krijgt. Tijdens weekdagen presenteert de zangeres iedere middag op Radio Donna, en 's avonds zingt ze in het huisorkest van Aan Tafel. Bovendien kleurt ze sinds kort uw dag als gloednieuwe omroepster op VRT. Yasmine staat zelf ook te kijken van de drukte die haar omringt, en tracht ondertussen het hoofd boven water te houden. 'Dit tempo valt geen jaren vol te houden.'

Brussel

Eigen berichtgeving

Bart Steenhaut

Bovenstaand lijstje is verre van volledig, want daarnaast vertolkte Yasmine de hoofdrol in de musical Alladin, fungeerde ze als vliegende reporter voor De Rode Loper, en bracht ze op vrije momenten ook nog wat nieuwe singles uit. Ondanks die overvolle agenda en het daarmee gepaard gaande chronische slaapgebrek ziet Yasmine er stralend uit. Ze heeft ongetwijfeld de mooiste ogen sinds Betty Mellaerts, beschikt over een goed ontwikkeld gevoel voor humor, en is niet zo afgelikt als het gros van de figuren dat doorgaans het podium van Tien Om Te Zien betreedt. "Al die opdrachten zijn eigenlijk gewoon een samenloop van omstandigheden. Ik ben bijvoorbeeld alleen maar omroepster geworden omdat zowel Gina Lisa als Sophie Dewaele momenteel zwanger zijn. En daar ben ik echt niet rechtstreeks verantwoordelijk voor."

Is omroepen een moeilijk vak?

"Dat wordt toch wel wat onderschat, ja. Die teksten maken vind ik op zich niet zo moeilijk, maar het kost me verschrikkelijk veel moeite om zo lang stil te blijven zitten. Het is wel een rustig beroep. Tijdens de week heb ik het doorgaans behoorlijk druk. Na de radio-uitzending vertrek ik meteen naar de opnames van Aan Tafel, en soms heb ik nadien nog een optreden. Dus dan is omroepen in het weekend wel aangenaam. Ontspannend, bijna. De eerste keer was ik wel wat zenuwachtig. (grinnikt) Ik moest mijn glimlach nog een beetje oefenen. Ik ben ook iemand die het vooral van mijn spontaniteit moet hebben. Het leukste aan omroepen is dat alles live gebeurt. Zelfs al duurt zo'n aankondiging maar twintig seconden, dat geeft er voor mij toch iets extra's aan."

Twintig seconden is anders lang genoeg om voluit op je gezicht te gaan. Dat is in het verleden al meermaals bewezen.

"Dat klopt wel. Weet je wat heel vreemd is aan dat omroepen? Iedereen heeft plots gezien hoe je haar ligt of welk bloeske je aanhebt op tv. Heel bizar, want dat soort reacties heb ik vroeger vrijwel nooit gehad. Blijkbaar is dat inherent aan het vak."

Mensen die het kunnen weten zeggen stuk voor stuk dat je wordt klaargestoomd als het nieuwe gezicht van VRT. De volgende stap wordt dus een eigen talkshow, want tegenwoordig is niemand nog gewoon omroepster. Iedereen acteert, houdt er nog een eigen televisieprogramma op na, of werkt bij de radio.

"Ik heb eigenlijk een beetje de omgekeerde weg afgelegd. Misschien zou ik ook wel een eigen programma willen, maar niet om het even wat. Ik sta trouwens nog altijd liever op het podium dan in een televisiestudio. Er kan niets op tegen muziek maken. (denkt na) Een talkshow zou me wel wat zeggen, maar ik ben niet gehaast. Ik weet van mezelf dat ik mensen kan interviewen, en daarom mag ik voor De Rode Loper wel eens op visite bij Bryan Ferry of Jim Kerr. Een tuinprogramma zou me bijvoorbeeld helemaal niet liggen. Of iets over lifestyle. In alles wat ik doe, moet een element van rebellie zitten, want daar voel ik me het best bij."

Waar zit dan het rebelse in omroepen voor de VRT?

"Dat is inderdaad moeilijker, want in die context moet je vanzelfsprekend de vriendelijke gastvrouw zijn. Anders zetten de mensen meteen hun tv af. Dus of het nu over een geweldige weekendfilm gaat, of over de driehonderdste heruitzending van FC De Kampioenen, alles moet met hetzelfde enthousiasme worden aangekondigd. En dat is lang niet altijd even gemakkelijk. Ik probeer zoiets met een knipoog te doen, en vooral niet te veel prijs te geven. Daar word ik op VTM soms zot van. Als je daar soms een aankondiging ziet, kun je gelijk het eerste uur van de film overslaan."

Ik weet dat je veel belang hecht aan goede songteksten, en net daarom kan ik me niet voorstellen dat je blij bent met de rommel die je elke avond in Aan Tafel moet zingen. Die aankondigingen zijn echt om van te janken.

"De ene tekst bekt natuurlijk al beter dan de andere, maar ik vind het niveau al bij al nogal meevallen. Aanvankelijk ging Frank Vander Linden de teksten schrijven, en dat had wellicht een heel verschil gemaakt. Nu worden ze bedacht door de redactie, en die zijn het vanzelfsprekend niet gewend om songs te schrijven. Daarom is het begrijpelijk dat ze af en toe wel eens woorden op papier zetten die echt niet te zingen zijn. In dat geval probeer ik die zinnen wel wat naar mijn eigen mond te zetten. Maar nogmaals: zo'n ramp vind ik het echt niet."

Je vliegt deze dagen van de ene kick naar de andere. Zowel op radio als televisie gaat bijna alles wat je doet rechtstreeks.

"Dat is waar. Ik put er veel energie uit, maar 's avonds kom ik elke avond bekaf thuis. Ik zit echt bijna aan het eind van mijn krachten. Tegenwoordig lig ik op feestjes al na twee glazen wijn strontzat tegen de grond. Dat zegt genoeg. Op de koop toe heb ik op dit moment nul komma nul sociaal leven. Dat is te doen voor een tijdje, maar het valt geen jaren vol te houden."

Je bent anders goed op weg.

"(zucht) Ik weet het. Het nadeel is dat door al die activiteiten mijn plaat niet de aandacht heeft gekregen die ze verdient. Want na de release ben ik haast onmiddellijk met Alladin begonnen, en de media-aandacht voor dat project heeft de cd wat overschaduwd. Maar het feit blijft: in mijn hoofd begint alles met muziek: de Aan Tafel-band, mijn presentatiewerk op Donna, en de reportages die ik voor De Rode Loper maak. Alleen omroepen valt daar wat buiten."

Vervolg op pagina 28

'Weet je wat heel vreemd is aan omroepen? Iedereen heeft plots gezien hoe je haar ligt of welk bloesje je aan hebt op tv'