Op 12 mei 2005 deed de Zwitserse politie een macabere ontdekking in een flat in hartje Genève. Michel Christen, een 53-jarige man, lag al 28 maanden dood in zijn zetel. De televisie speelde onafgebroken, het licht stond al die tijd aan. Liefst 2,5 jaar lag zijn lichaam te ontbinden zonder dat buren, familie of vrienden naar hem omkeken.

Dat waargebeurde verhaal vormt het vertrekpunt van het nieuwste theaterstuk van het NTGent. En geen betere manier om het publiek in het verhaal te zuigen, dan door hen de geur van het rottende lichaam voor te schotelen. Dat vindt de Duitse regisseur ­Florian Fischer (28). “Het is een voorstelling die praktisch álle zintuigen bespeelt, ook de geurzin”, zegt ­Fischer. “Het bijzondere van geuren is dat ze gekoppeld zijn aan herinneringen. Door de geur van Michels ­lichaam te verspreiden hou ik eigenlijk de herinnering aan hem levendig, terwijl hij door de gemeenschap waarin hij leefde vergeten werd.”

Wanneer het lichaam van Christen op scène ligt, worden waaiers uitgedeeld in het publiek. Besproeid met de geur van het ontbindende lichaam. “Elke voorstelling zijn er wel mensen die kokhalzend de zaal uitvluchten”, zegt Fischer. “Nochtans was het niet de bedoeling om te choqueren. De mensen hebben trouwens de keuze of ze ruiken. Ik wil die geur gewoon eens aanbieden. Iedereen wordt met de dood geconfronteerd, maar niemand weet vandaag nog hoe die ruikt.”

Enige “neus” van België

Om de geur samen te stellen, deed Fischer een beroep op de enige “neus” van België, Louison Grajcar. In Antwerpen geboren en de enige Belg die een klassieke opleiding in de parfumerie genoot in Parijs. De man kan liefst drieduizend geuren oproepen, gewoon door ze uit zijn herinnering te plukken. “Een dood konijn op het platteland, etensresten die weken rotten in de vuilnisbak: die herinneringen heb ik voor deze geur gebruikt”, zegt hij.

Maar elk lijk ruikt anders. Om dat van Christen zo goed mogelijk te benaderen, stelde Grajcar een profiel op van de man. Zo leed Christen aan levercirrose door overmatig drankgebruik en had hij keelkanker. “Ik heb aan een bevriende lijkschouwer gevraagd welke geur die aandoeningen verspreiden en de verantwoordelijke moleculen gebruikt voor het parfum”, zegt Grajcar.

Toch zegt de parfumier dat hij zich eigenlijk nog heeft ingehouden. “Ik had de geur nog scherper kunnen maken. Maar ik wilde de mensen nu ook niet met een trauma opzadelen”, zegt hij.