MOOI/NIET MOOI
bracht als Oaktree net zijn eerste EP Dust uit.
"In het voormalige huis van mijn grootouders in Borgerhout kon ik mijn hart ophalen. Die mensen waren heel erg bezig met de natuur. Met het hakken van hout of het volstouwen van hun huis met mooie stenen. Maar ook met kunst. Schoonheid mag tactiel zijn. Als ik stilsta bij schoonheid, dan denk ik aan mensen of de natuur. Niet aan muziek. Aan alledaagse dingen eigenlijk. Muziek is raar. Je kunt het niet aanraken of vatten. De manier waarop ik het maak, op de computer, maakt het helemaal abstract. Maar er is wel een resultaat. Dat vind ik mooi. Van een voor anderen onhoorbaar stukje ruis muziek maken. Ik hou van imperfectie. Van puurheid. Iets dat wringt. Ook bij mensen. Geen vrouwen met te veel make-up of een te uitgesproken schoonheid. Droefheid is het ook niet. Iets daar ergens tussenin. Dan is lelijkheid perfectie. Duidelijkheid. Symmetrie. Verbloeming en verberging."
"Ik vond het wel cool, zo'n doorsnee stuk hout op een voetstuk. Het is pas later, als je bewust kijkt, dat je ziet hoe mooi het eigenlijk is. Een soort zwevende rots. Het is een erfstuk van mijn opa. Er bestaat een hele reeks van. Dit is nummer zes. Het was het eerste dat ik tegenkwam toen we het huis van mijn grootouders gingen leeghalen. Ik kan er blijven naar staren."
"Als tiener heb ik er altijd een gewild, maar ik kreeg er geen. Een lavalamp. Blij dat mijn ouders me toen tegen de hype beschermd hebben. Toen ik in de Action kwam, kon ik het toch niet laten. Dit is de overtreffende trap van kitsch. Ronduit, maar ook stiekem, fascinerend. We hebben een dubbele relatie. Ze maakt emoties bij me los. Van een explosie van bellen geluk tot diepe schaamte wanneer iemand me ermee betrapt."