Elise Mertens schiet hoofdvogel af

Twintig jaar geleden won Dominique Monami er al eens de titel, drie jaar later was Kim Clijsters er aan het feest en in 2012 haalde Yanina Wickmayer er nog de finale. De Hobart International is de Belgen gunstig gezind. Na haar gemakkelijke eerste ronde tegen Kiki Mladenovic en een vreemde, één game durende, tweede ronde tegen Sachia Vickery klopte ze achtereenvolgens het eerste reekshoofd Kiki Bertens, de Kroatische kwalificatiespeelster Jada Fett en zaterdagmorgen Monica Niculescu in twee sets.

Opvallend daarbij de sereniteit en standvastigheid in het tennis van Mertens, en dat ondanks een flink aanwakkerende wind op het Australische eiland en het feit dat ze als kwalificatiespeelster al aan haar achtste wedstrijd toe was. Maar dat is Mertens ten voeten uit. De 21-jarige Hamontse is een speelster die het moet hebben van haar werkkracht, speldiscipline, doorzettingsvermogen en mentale weerbaarheid. Het aantal driesetters in het begin van haar carrière zijn het bewijs van haar wilskracht en goesting om er te geraken. Mertens is zeker niet het grootste talent, maar toont tegelijkertijd dat haar grootste kracht in haar overgave ligt.

"Dit is ongelooflijk.", zei Mertens in Hobart. "Een droom die uitkomt. Ik heb hier geen woorden voor. Vier tophonderdspeelsters geklopt deze week! Ik had een plan en het werkte. Ik heb veel verschillende tegenstanders gekend deze week: de ene speelde hard en vlak, de andere met veel slice. Daarom denk ik dat ik me vooral mentaal sterk heb getoond en mijn service werkte ook goed."

Het typeert de Limburgse: haar tennis en discours is altijd nuchter. Ook al zit haar hoofd nu even in de wolken, haar voetjes blijven stevig op de grond. Mertens weet ook dat ze nog werk voor de boeg heeft en dat de planeten niet elke week zo mooi op een rij zullen staan. Hobart was een vreemd toernooi met niet minder dan zeven lucky losers en speelsters die meer met de Australian Open in het achterhoofd tennisten dan met de trofee van de Hobart International. Dat mag geen afbreuk doen aan haar prestatie: het is ook een talent om de kansen te grijpen als ze zich voordoen.

Geen ITF-toernooien meer

Wij zagen Mertens drie jaar geleden voor het eerst aan het werk in de kwartfinale van het juniorentoernooi van Wimbledon, ze verloor er kansloos van Louisa Chirico, haar huidige dubbelpartner op de Australian Open. De één jaar jongere Amerikaanse is ondertussen het nummer 65 van de wereld, om alles even in perspectief te plaatsen. Dat Mertens ook die kant op kan staat als een paal boven water, 21 jaar is relatief jong in het huidige tennislandschap en bovendien heeft de Limburgse tot aan Roland Garros amper een honderdtal WTA-punten te verdedigen.

Natuurlijk zal het even aanpassen worden om de oversteek te maken van de ITF-toernooien (van haar 29 toernooien vorig seizoen waren er meer dan de helft nog op het ITF-circuit) naar het WTA-niveau, maar dat ze het snel oppikt toonde ze vorig jaar al door de kwartfinale te halen in Rosmalen en zich te kwalificeren voor de US Open. Daar smeerde ze in de eerste ronde zonder scrupules topper Garbine Muguruza zelfs een 6-2 aan.