Skelet van Amerikaanse oorlogsheld is vrouwelijk

Casimir Pulaski werd in 1745 geboren in de Poolse stad Warschau en raakte al op jonge leeftijd geïnteresseerd in politiek. Als tiener streed hij voor de Poolse onafhankelijkheid, waardoor hij verbannen werd door Rusland. Hij vluchtte naar Parijs en ontmoette er de Amerikaanse revolutionair Benjamin Franklin die hem overtuigde om mee te reizen naar Amerika en er te strijden tegen de Britten in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Pulaski redde het leven van generaal George Washington, later de eerste president van de VS, tijdens de Slag om Brandywine in 1777, door een vluchtroute te vinden via dewelke Washington en zijn soldaten zich konden terugtrekken.

Twee jaar later stierf Pulaski op 34-jarige leeftijd, als gevolg van verwondingen die hij opliep in de slag om Savannah. Zijn beenderen werden meer dan 200 jaar lang bewaard in een metalen doos onder een monument in de stad Savannah, Georgia. Toen het monument zo’n 20 jaar geleden tijdelijk verwijderd werd, konden onderzoekers de resten opgraven en zijn skelet bestuderen.

Forensisch antropoloog Charles Merbs, destijds werkzaam bij de Arizona State University, onderzocht de beenderen samen met forensisch wetenschapper Dr. Karen Bruns van de University of Georgia. “Voor ik binnen ging, zei dr. Burns tegen me: ‘ga binnen en kom niet gillend naar buiten. Ze zei: ‘bestudeer het erg voorzichtig en grondig en dan kunnen we het samen bespreken’”, aldus Burns. “Ik ging naar binnen en zag meteen wat ze bedoelde. Het skelet is zo vrouwelijk als maar kan.”

“Een van de manieren waarop mannelijke en vrouwelijke skeletten van elkaar verschillen, is het bekken”, zegt Virginia Hutton Estabrook, assistent antropologie aan Georgia Southern University en één van de onderzoekers die de botten recent voor de tweede keer onderzocht. “Bij vrouwen heeft de bekkenholte een meer ovale vorm. Het is minder hartvormig dan het mannelijk bekken. Dat van Pulaski zag er erg vrouwelijk uit.” Daarnaast was ook zijn gelaatsstructuur en kaaklijn bijzonder vrouwelijk.

Het skelet van Pulaski toonde aan dat het afkomstig was van iemand die intensief had paardgereden en er waren bewijzen van een oorlogswonde aan zijn rechterhand, waarvan geweten is dat hij die opliep. 

Vervolgens gingen Burns en Merbs op zoek naar de stoffelijke resten van Pulaski’s achternicht om te kijken of er een DNA-match bestond, om er volledig zeker van te zijn dat het skelet effectief van de oorlogsheld afkomstig was. 20 jaar geleden stonden DNA-tests echter nog niet helemaal op punt en de test bood geen uitsluitsel. De botten werden opnieuw begraven naast het monument en de vaststellingen werden als “opinie” geklasseerd.

Recent besloten drie wetenschappers, waaronder Estabrook, om de DNA-test opnieuw uit te voeren en ze konden vaststellen dat er verwantschap was tussen het skelet van Pulaski en dat van zijn achternicht.

Volgens de Verenigde Naties wordt 1,7 procent van de mensen ter wereld geboren als intersekse, wat betekent dat ze bij de geboorte zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken hebben.

Volgens Merbs is het onwaarschijnlijk dat Pulaski, die als man werd grootgebracht, ooit geloofde dat hij vrouw of intersekse was, maar gewoon dacht “dat er iets mis was”. “In die tijd wist men het gewoon niet”, voegde hij eraan toe.

“Wat we wel weten over Pulaski is dat hij genoeg androgenen (mannelijke hormonen, red.) in het lichaam had, waardoor hij gezichtsbeharing had en mannelijke kaalheid. Er was duidelijk ook enige genitale ontwikkeling omdat we zijn doopgegevens hebben en hij werd als zoon gedoopt.”

Pulaski huwde nooit. Uit zijn brieven blijkt dat hij “een hechte relatie had met een vrouw die uiteindelijk huwde met een Poolse prins”, maar het is niet duidelijk of er ooit andere vrouwen in zijn leven waren. “Veel biografieën overdrijven die verloren romance”, aldus Estabrook. Wat wel vaststaat, zegt ze, “is dat hij een charismatische leider was”.

De bijzondere zaak wordt maandag uitgelicht in een documentaire van het Smithsonian Channel, genaamd ‘America’s Hidden Stories: The General Was Female?’