Hoe we de nachtmerrie kunnen verjagen
Annemie Hemelaers is voorzitter van de vereniging Ouders van Verongelukte Kinderen - SAVE vzw
Beste Bart Eeckhout,
Wat in Brugge is gebeurd, is de nachtmerrie van elke ouder, schreef u in een pakkend standpunt (DM 23/2).
Deze nachtmerrie is mij overkomen.
Niet op dezelfde manier als het jongetje in Brugge aan de schoolpoort.
Mijn achttienjarige dochter werd doodgereden door een chauffeur die door het rode licht en bovendien véél te snel reed. Ik ga niet in detail treden over de impact die deze gebeurtenis had op onze familie, grootouders, tantes, ooms, neven en nichten en - niet te vergeten - vrienden en vriendinnen. Maar dat het verdomd véél pijn doet, kan ik u wel verzekeren.
Ik wil en kan me niet uitspreken over de verantwoordelijkheid bij het dodelijke ongeluk in Brugge. Ik stel me wél de vraag waarom wij, Belgen - want statistisch gezien gebeuren er in ons landje nog altijd méér dodelijke verkeersongevallen dan in de rest van Europa - zo gehecht zijn aan onze wagen en waarom wij ons zo nonchalant gedragen in het verkeer?
Mijn auto is niet mijn vrijheid, maar mijn auto is mijn verantwoordelijkheid.
Laten we daarom beginnen te veranderen, stap voor stap. En laten we vooral niet beginnen met de schuld in de schoenen van anderen te schuiven. Gemeenplaatsen als "het is allemaal de schuld van de politici" of "mij zou zoiets niet overkomen, ik ben een goede chauffeur" of nog "het verkeer is nu eenmaal gevaarlijk", kunnen mij gestolen worden.
Het zijn wij allemaal die er iets kunnen aan doen. Jong en oud. Samen.
Aan de schoolpoorten zie ik soms hallucinante taferelen. Sommige ouders parkeren hun wagen bij wijze van spreken vlak voor de poort. In plaats van een wandelingetje van vijf minuten te maken.
Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat wij, ouders, het goede voorbeeld geven aan onze kinderen. Verkeersregels respecteren, daar begint het mee. Vervolgens respect hebben voor elkaar, dit betekent als jongere durven te zeggen tegen je vrienden : neen, ik stap niet in je auto want je hebt gedronken, laat ons een taxi nemen. Persoonlijk geef ik veel getuigenissen in scholen en telkens weer hoor ik van de 18-, 19-jarigen: "Mevrouw, had ik uw getuigenis eerder gehoord, dan had ik deze stommiteit niet begaan."
Verkeersregels zijn er om te respecteren, niet om ze aan je laars te lappen.
Laten we hiermee starten en als dit besef er al is, en deze mentaliteitswijziging erdoor komt, dan hoeven jullie geen nachtmerries meer te hebben.
Voor ons is het helaas te laat. Wij zullen altijd slécht slapen.