Offday Van der Poel? Dan wint Van Aert
Lek? Pech? Niets daarvan. Mathieu van der Poel nam de nederlaag tegen Wout van Aert in Bredene op zich. 'Ik kon niet volgen.'
De verstokte Van der Poel-fan zal zijn/haar analyse klaar hebben gehad: zevende seizoenszege voor Van Aert, zesde keer bij afwezigheid of pech van Van der Poel. Daar leek het ook op. Slippertje in de start en na een snelle comeback plots verstrengeld in het lint en wroetend in de zuigende modder in ronde twee. Lek achteraan, ging het als een lopend vuurtje door Domein De Grasduinen.
"Ik ben niet één keer lekgereden", verraste Van der Poel. "Wel nam ik redelijk wat paaltjes en andere attributen langs het parcours mee. Bijna alle foutjes die ik maakte, waren mijn eigen schuld. Ik ben niet ziek, neen. Gewoon een mindere dag. Het tempo lag iets te hoog. Dit was niet mijn beste wedstrijd."
Eerlijk relaas. We trokken er meteen mee naar Van Aert. "Allee, hij is dus ook een mens", lachte hij. "Toen Mathieu me aan de balken passeerde, zag ik wel dat hij het tempo liet zakken. Niet van zijn gewoonte. Als hij écht goed is, trekt hij door en probeert hij de kloof te slaan. Nu rustte hij uit." De vaststelling schonk Van Aert vleugels. "En eens het gat geslagen, was het louter voorsprong consolideren en in de laatste ronden een beetje temporiseren met het oog op Diegem en Baal."
Verstandig, met de vijfde en zesde cross in tien dagen in het verschiet. Ook Van der Poel nam in de achtergrond gas terug. "Niet dat ik niet wilde winnen. Maar ik had geen zin om mezelf kapot te rijden. Dus koos ik al snel voor de tweede plaats."
In Diegem gaat hij vandaag voor zijn vierde op rij. "Een parcours dat zowat alles bevat waar Mathieu van houdt. Moeilijk om hem daar te verslaan", besefte Van Aert. Dan ligt de GP Sven Nys in Baal op nieuwjaarsdag, een van de twee resterende blinde vlekken op Van der Poels palmares, hem beter.