ANTIRADIO
Muziekfanaat en De Morgen-eindredacteur Frederik De Backer praat voor zijn podcast Antiradio met muzikanten over muziek. Deze week: FREDERIK SIOEN. Hier volgt een voorproefje.
Je realiseert je zelden méér dat het stadsleven niets voor jou is, dan wanneer een andere volwassen man zijn lippen begraaft in je baard. Het geluid van twee vochtige koteletten die zich vacuüm zuigen op de zijkant van je gezicht is het knallende sluitstuk op een even oprechte als tevergeefse poging om je te integreren in een wereld die duidelijk niet de jouwe is.
En hoewel Frederik Sioen me even voordien nog een knoert van een afscheidscadeau in de handen had geduwd, leek de kus minder op een afscheid in vriendschap dan op de aankondiging van een etnische zuivering.
Want ik ben zo niet.
Waar ik vandaan kom, is iemand de hand schudden al een toegeving. Het is knarsetandend inbinden. Een witte vlag. Het is op bezoek gaan bij die ene tante met haar rokershoest en met het angstzweet parelend op je voorhoofd toch een stuk muffe perentaart naar binnen werken, hoewel ze bij het opdienen nog snel met volle overtuiging en zonder hand voor de mond haar longinhoud had herschikt.
In mijn geboortedorp zeggen we goedendag, en we doen dat met de handen in de zakken en minstens anderhalve meter tussen ons in. Dit als de groet gericht is tot iemand die we doodgraag zien. Wanneer de ontvanger elf jaar of jonger is, kan er een beperkt in uitbundigheid, kortstondig wuiven aan af. Heeft de koter in kwestie zijn plechtige communie echter al achter de rug, dan wordt ook hij vergast op een stuurse blik gericht op de straatstenen in het voorbijgaan.
Zoals iedereen.
En zo is het goed. Want dit is het Pajottenland. Volgens sommigen het Toscane van het Noorden, maar volgens kenners toch vooral de Aalput van het Zuiden. Wij geloven niet in franjes. Wij geloven in afstand. Afstand en droge wangen.
De rit huiswaarts werd begeleid door Het Engelengezang van Frederik Sioen, maar dat engelengezang klonk toch vooral als de soundtrack bij een judaskus.
Want ik ben zo niet. En hij wel. En hij is een succesvol persoon. Dus wat ben ik?
Een man met in zijn mond de bittere smaak van perentaart.
---
Beluister Frederiks gesprek met Frederik Sioen, en alle andere afleveringen, integraal op demorgen.be/antiradio