Direct naar artikelinhoud

'Hier leef ik écht tussen de Belgen'

'Terugkeren naar de stad? Neen, ik hou van deze gemeente.' Drie erkende vluchtelingen getuigen in stroef, maar moedig Nederlands over hun nieuwe leven op het 'platteland'.

In de zomer van 2015 kwam Irakees Ahmed Al-Tamimi (34) via de klassieke vluchtelingenroute door de Balkanlanden in België terecht. Na een korte stop in Brussel en Antwerpen trok hij samen met zijn gezin naar een kleinere gemeente. Eerst Broechem en sinds juni vorig jaar Lint. "Het was niet evident om iets te vinden als vluchteling en het feit dat ik werkloos ben, bleek ook altijd een hindernis. Gelukkig is het OCMW toen te hulp geschoten en hebben we hier in Lint dit appartement gevonden."

De keuze om weg te trekken uit de stad, was volgens Ahmed weldoordacht. "Niet alleen is het hier mooier en is er veel minder verkeerslawaai voor de kinderen, hier kom ik ook echt tussen de Belgen terecht en dat vind ik heel belangrijk", vertelt Ahmed, die de grote vluchtelingengemeenschappen in de steden niet zozeer als een pluspunt ziet. "Net door die massale aanwezigheid geraak je er veel moeilijker vooruit, omdat de hulp die je ontvangt minder persoonlijk is."

Dat merkt ook Maher Dabag (45), een Palestijn die even verderop woont in Bornem. Hij verbleef eerst met zijn familie in Sint-Niklaas en merkt een groot verschil. "Hier word ik echt als een individu behandeld en dat is essentieel als je een nieuw leven wilt opbouwen", zegt Maher, die naar eigen zeggen al veel contacten heeft gelegd met de lokale bewoners. "Iedereen is zo vriendelijk en behulpzaam, die warmte is in Palestina helaas niet meer voelbaar."

Studeren

In zijn thuisland was Maher apotheker, maar nu werkt hij bij Flexpack dankzij een sociaal project dat op poten gezet werd door de gemeentes Puurs en Bornem. Het is een beschutte werkplaats waar een aantal vluchtelingen tijd en ruimte krijgen om ervaring op te doen en de taal onder de knie te krijgen. "Dat laatste is voor mij de eerste prioriteit. Ik probeer tussendoor ook een aantal cursussen te volgen om eventueel in de bouwsector of een grootkeuken te kunnen werken." En als hij het even groots mag zien? "Dan wil ik nog een jaartje studeren aan de universiteit zodat mijn apothekersdiploma ook in België geldig is."

Via eenzelfde tewerkstellingsproject werkt Syriër Ahmed Yassim (40) sinds begin deze week bij Flegado, op een kwartiertje wandelen van zijn woning in Ruisbroek, Puurs. "Mijn begeleidster is de eerste keer gelukkig meegekomen, anders was ik waarschijnlijk verloren gelopen." Wanneer hij terugdenkt aan zijn thuisland, krijgt hij het even moeilijk. "Natuurlijk mis ik mijn land, maar wat kan ik doen? Het is de toekomst van mijn kinderen die op het spel staat."

"Een verhuis naar de stad? Neen, ik hou van deze gemeente", zegt Al-Tamimi. Net zoals zijn twee lotgenoten heeft hij geen auto en daar biedt het verplaatsingsgemak van de stad toch wel voordelen. "Dat zie ik echt niet als een probleem. Ik woon vlak bij het centrum van Lint."