Kaartjesoorlog rond Vrijheidsbeeld

Het Vrijheidsbeeld in New York is jaarlijks goed voor vier miljoen toeristen. Niet gek dat er veel mensen zijn die proberen een slaatje te slaan uit de business. Het beeld, dat op Liberty Island staat, kan alleen per boot worden bereikt. Daar spelen veel handelaars gemakkelijk op in. Grote aantallen louche verkopers verdienen aan de woekerprijzen. "Zo iemand hoeft maar tien tickets te verkopen op een dag om een goed dagloon te hebben. Het loopt uit de hand en dat is frustrerend", zegt Patrick Van Rosendaal, oprichter van BE NY. De Belg woont in New York en organiseert tochten door de stad. "De stad slaagt er niet in om de boel op te kuisen."

Volledig gekleed in uniform of met gekleurd hesje verkopen de mannen tickets aan toeristen die graag het beroemde standbeeld van dichterbij bekijken. Jammer genoeg voor de toeristen blijken lang niet alle ferry's de beloofde oversteek naar het eiland te maken. Velen varen met een boog rond Lady Liberty, een teleurstelling waar velen pas aan boord van het schip achterkomen. In andere gevallen blijkt de boot een stuk verder weg te liggen, waardoor toeristen allerlei toeren moeten uithalen om aan boord te komen.

Schedelbreuk

"Ik stond onder druk en ik weet nog steeds niet waar ik naartoe ga. Misschien heeft hij me wel opgelicht", getuigt een toerist in The New York Times. Hij kocht zijn ticket bij een van de vele verkopers en zag aan boord dat het schip in noordelijke richting uit vaarde. Dichter bij het Vrijheidsbeeld kwam hij niet meer. Er waren verschillende gevechten waarbij werd geschoten en een toerist zou een schedelbreuk hebben opgelopen.

Het is een beeld dat Van Rosendaal herkent. "Vorig jaar kochten toeristen tickets voor de Staten Island-ferry, terwijl die eigenlijk gratis is. Dat soort voorvallen zijn slecht voor het imago van de stad", zegt de gids.

De enige officiële bootlijn die gegarandeerd bezoekers aan de voet van het bijna honderd meter hoge beeld brengt, is The National Park Service. Maar voordat men het fort Castle Clinton bereikt voor een kaartje, hebben de meesten al een ticket via een individuele verkoper gekocht. Toch zijn die kaartjes voor enkelen juist wel een goede oplossing. De beveiligingscontroles om de oversteek te maken met de officiële bootdienst, zijn zeer streng en de rijen zijn navenant lang.

"Toen ik hier begon, waren er tien jongens. Nu zijn we met honderdtien", vertelt de manager van een verkoopteam. Het is goed boeren voor de verkopers. Als een toerist een kaartje koopt voor 30 euro, mag de verkoper de helft ervan in eigen zak steken. Dat maakt het een gewild baantje voor ex-gevangenen, omdat zij vaak slechter betaalde jobs moeten accepteren. Maar ook voor bazen van bedrijven die rondvaarten aanbieden, is het niet zo slecht dat er zogenaamde tussenverkopers zijn. "Als iemand bij mij vijfduizend kaartjes wil kopen, dan verkoop ik die", verklaart Jeff Mandel van New York Water Tours. "Ik heb niet de luxe om te zeggen: 'Aan deze jongen verkoop ik mijn tickets wel, en aan deze niet'."

Nultolerantie

Toch zijn het de toeristen die uiteindelijk het slachtoffer worden van de oorlog om de tickets. Vaak zijn ze gewapend met een camera, houden er een traag wandeltempo op na en spreken een vreemde taal, waardoor ze een gemakkelijk mikpunt zijn voor de verkopers. Volgens Van Rosendaal is het ook een kwestie van kennis over het onderwerp. "New York heeft een nultolerantie, wat betekent dat de politie heel streng optreedt. Rechters werken hier tot één uur 's nachts door om alle kleine criminele feiten vast te leggen. Die ticketverkopers kunnen worden opgepakt en dezelfde nacht nog een nachtje op het politiebureau doorbrengen."

Het is niet de eerste keer dat een toeristische trekpleister in New York het slachtoffer wordt van gewelddadig gedrag. Ruim tien jaar geleden vielen er doden bij een prijzenoorlog van bussen in Chinatown. Later lokte de fietsverhuur rond Central Park straatgevechten uit.