Belgisch plan na 500 meter in de vuilbak

De voltallige vloot van Vlamingen moest samenspannen om die vermaledijde Mathieu van der Poel van de titel af te houden, zeker nu Wout van Aert verstek liet gaan om in de Toscaanse heuvels op zoek te gaan naar zijn topvorm. De wereldkampioen koos na enkele teleurstellende resultaten voor een extra trainingsstage.

Een tipje van de sluier wilde bondscoach Sven Vanthourenhout alvast oplichten: in de eerste 500 meter na de start, nog voordat de renners het asfalt verlaten, moesten ze voorkomen dat de Nederlander (dan nog goed voor 12 zeges in 14 wedstrijden) de race zou openen. Anders wisten ze zeker dat de vogel andermaal was gevlogen. Daarna zou het de beurt zijn aan "pionnen om in te schuiven".

Er was de afgelopen dagen wat hoop gegroeid dat ze bij Van der Poel in de buurt aan het komen waren. Ze hadden hem woensdag naast zijn fiets zien liggen, languit en volledig uitgeput op de Koppenberg, die hij negen keer had beklommen. Hij had de cross weliswaar gewonnen, maar de laatste meters op het steilste stuk van de ongenadige kasseienbult moest hij zigzaggend afleggen, terwijl Toon Aerts niet ver weg was.

Een uitvoering houdt zich niet altijd aan een plan. Na die eerst halve kilometer in Tábor was het gewoon Van der Poel die als eerste het gras opstuurde, gevolgd door een andere Nederlander, Lars van der Haar, die eveneens wel raad weet met een explosief begin. Coach Vanthourenhout zag het rampscenario zich op een afstand voltrekken. Na de race zei hij dat hij op dat moment al genoeg wist. Te schuiven viel er niks meer.

Volkomen onbedreigd reed de kwelgeest van de Belgische veldrijders naar zijn eerste EK-titel bij de elite. Het zilver was voor Van der Haar, die 22 seconden na Van der Poel eindigde en de eerstvolgende Belg, uittredend Europees kampioen Aerts, op ruim een minuut hield.

Springen over de balkjes

Feitelijk was de titelstrijd na anderhalve ronde beslist. Aerts koesterde even de illusie dat hij Van der Poel en Van der Haar partij kon geven. Dat was hem woensdag toch ook gelukt. Van der Poel bekende toen dat hij eerder in die wedstrijd moeite had gehad Aerts bij te benen. Daarna was het Van der Haar die in Tsjechië het hoge tempo niet kon volhouden. Hij moet even hebben gedacht dat het weleens een tweestrijd kon worden. Op de Koppenberg was hij er zelfs van overtuigd geweest dat hij kon winnen, totdat Van der Poel zijn niet meer verwachte versnelling plaatste.

Die maakte gisteren het verschil niet door louter hard te fietsen en scherp te sturen. Van der Poel was een van de enkelingen die het aandurfden om over de tientallen centimeters hoge balken te springen. Het nemen van risico's past in zijn spectaculaire rijstijl. Niet afstappen levert enkele seconden tijdwinst op.

De renner moet eerst extra snelheid maken en op het juiste moment zijn voorwiel omhoog trekken. De timing luistert nauw. Na de eerste horde doemt meteen het volgende obstakel op. Het is belangrijk voldoende vaart te houden en tegelijkertijd genoeg tijd te hebben om de tweede sprong voor te bereiden.

In Tábor, op het parcours waar Van der Poel in 2015 als 20-jarige de wereldtitel greep, is de springer nog eens extra in het voordeel. Na de balken gaat het nog even omhoog. Wie is afgestapt, moet zich eenmaal terug in het zadel vrijwel uit stilstand de helling optrekken. Het was vooral op die momenten dat Van der Haar het gat zag groeien.

De titel is dan ook een beloning voor het lef van Van der Poel. Hij wilde de trui - pas de derde die de eliterijders konden grijpen - graag hebben, verklaarde hij na afloop. Die hij had immers nog niet.

Welke ambities er verder nog waren, was gisteren de vraag. Alle nog komende races, luidde het antwoord, en dan vooral het wereldkampioenschap, begin februari in Valkenburg.

EK veldrijden in Tábor, Tsjechië

1. Mathieu van der Poel (Ned)57:37

2. Lars van der Haar (Ned)op 0:23

3. Toon Aerts (Bel)1:26

4. Michael Vanthourenhout (Bel)1:26

5. David van der Poel (Ned)1:29