De baarmoeder van een kunstenaar

"Kijken is een werkwoord", stelt Honoré d'O. Een uitspraak die je beter ter harte neemt als je zijn expo in Mu.zee betreedt. Holy Molecule is een verkwikkende fitnessoefening voor je hoofd. Na afloop stap je weliswaar vermoeid buiten, maar heb je naast inzicht in de kunsten ook inzicht in jezelf en in de wereld. Alsof je net een filosofische kanjer van 900 pagina's hebt doorlezen.

D'O is een kunstenaar die graag verbanden legt. Hij slaat steeds weer verrassende richtingen in die gaan van psychologie tot de vroege mensheid tot de natuurwetten. Zijn werk is allesomvattend en biedt op die manier veel ruimte voor interpretatie. Een opzet waar je als bezoeker even moet inkomen. Maar eenmaal op dreef, wordt het moeilijk om te stoppen.

De expotitel Holy Molecule refereert aan een piepschuimen parel, de molecule van waaruit d'O zijn kijk op de wereld met ons deelt. In 1981 kende Raf Vanommeslaeghe een wedergeboorte als Honoré d'O. Hij ontwikkelde een liefde voor installatiekunst. Zijn installaties zijn composities van alledaagse materialen en objecten die hij in elkaar assembleert. Hij gaat op zoek naar steriele kunststoffen die het menselijk pamperen van de hygiëne uitdrukken: piepschuim, mondmaskers, propjes watten. Antimaterie, die meer lucht dan massa bevat.

Tweede lezing

De tentoonstelling vertrekt vanuit het idee van het archief. Het geheel lijkt op een ontstofte zolder waar je even op kan komen rondsnuisteren. Zelf verkiest hij het woord 'baarmoeder', een plaats waar conceptie van gedachten plaatsvindt. De expo ontspringt bij acht axioma's die hij in 1992 ontworpen heeft voor een expo in Gent. Acht witte vlakken uit piepschuim die hij als onbeschilderde canvassen aan de wand heeft bevestigd. Ze representeren elk een bepaald domein uit zijn realiteit: architectuur, filosofie, psychologie... en fungeren als kapstokken doorheen de expo.

Holy Molecule onderwerpt zijn werk aan een tweede lezing. Honderden titels zijn toegevoegd aan bestaande stukken. Op foto's uit het archief zijn nieuwe ideeën aangebracht. Doorheen de zalen kronkelt een tijdslijn die het denkproces van de kunstenaar verder uitrolt. Ook zijn snijmachine is aanwezigheid. Net als stapels onaangeroerd piepschuim die, geïntegreerd in een bestaand werk, een blik op de toekomst suggereren. Verleden, heden en toekomst worden zo met elkaar geconfronteerd.

D'O speelt doorheen de hele expo met die wisselwerking. Hier en daar versmelt zijn werk ook met stukken uit de vaste collectie. Zo gaat hij een conversatie aan met het werk van Jean Brusselmans en verbindt de lijnen met mondmaskertjes die over de hele muur uitdeinen.

Sneeuwschep

De bezoeker wordt opgeroepen om verder na te denken zonder al te veel begeleidende tekst. De tentoonstelling wordt zo ook gevormd door de betekenis die de bezoeker toekent aan de werken, afhankelijk van de bagage die hij bezit. Zoals de afgesleten sneeuwschep van piepschuim, ontstaan na het ontdekken van een gelijkvormig stuk dat naast de snijmachine was gevallen. Het is een referentie aan de readymade van Marcel Duchamp. Al kan het evengoed een herinnering aan een overleden grootouder terugbrengen. De materie verbindt het bekende met het bevreemdende. Daar komt een eigen conclusie uit voort. D'O ontwerpt zo een plaats waar je even thuiskomt in je eigen hersenspinsels.

Honoré d'O: Holy Molecule**** loopt tot 4/92016 in Mu.zee Oostende