'Alles wat ik draag is tweedehands'

"Our lives begin to end the day we become silent about the things that matter." Annemie Verbeiren postte die leuze van Martin Luther King vorige week nog op haar Facebook-pagina. Enkele dagen later volgde een vurige open brief aan CD&V-vicepremier Kris Peeters. Dat we met ons allen boven onze stand leven, zei hij dit weekend in Het Laatste Nieuws. Dat dat een wereldvreemde uitspraak is, repliceerde zij prompt.

Een onwaarschijnlijke 30.000 keer werd haar relaas gisteravond al gedeeld op Facebook en een paar duizend keer vaker nog werd het leuk gevonden. Iedere maand de eindjes ternauwernood aan elkaar kunnen knopen, is dat nochtans niet, getuigt de 50-jarige sp.a-militante. "Al zeventien jaar ben ik nu alleenstaande moeder, sinds mijn zoon zijn tweede verjaardag vierde. Alimentatie heb ik nooit gekregen, een ferme schuldenberg liet mijn ex ons wel achter."

Omdat het niet eenvoudig was om een deftige, vaste job te vinden, schoolde Verbeiren zich op haar 35ste bij. Nu heeft ze een goede, voltijdse en vaste job in een Antwerpse school, ze geeft er turnles aan kleutertjes en leesondersteuning in het eerste en tweede leerjaar.

Niet naar kapper

1.900 euro netto per maand, verdient Verbeiren daarmee, conform de barema's van haar negen jaar anciënniteit. Geen slecht loon, zou je denken op het eerste gezicht. Sowieso enkele honderden euro's meer dan het wettelijk minimumloon en een heel eind boven de armoedegrens. Ter vergelijking: de recentste Salarisenquête van Vacature en de KU Leuven leert ons dat het gemiddelde nettoloon van de Belg 2.068 euro bedraagt. Ruim 60 procent van de Belgen verdient echter minder dan dat gemiddelde.

"Ik weet hoe het klinkt", zegt zij. "Het is een redelijk loon, en toch. Mijn vaste kosten lopen op tot 1.500 euro per maand, eten is daar zelfs nog niet in begrepen. 550 euro om mijn hypotheek af te betalen, 400 euro voor het kot van mijn zoon in Gent, het kadastraal inkomen, verzekeringen allerhande en nu die gestegen waterfactuur en de Turteltaks. Nieuwe kleren koop ik nooit, alles wat ik heb is tweedehands. Mijn zetels zijn al jaren kapot, om iets te doen aan de schimmel op mijn muren heb ik geen geld."

Voor extraatjes is er sowieso geen ruimte. Op reis gaat de Antwerpse nooit, naar de kapper of op restaurant evenmin. De Humo en Flair komen niet meer in huis, de vaste telefoon heeft ze laten afsluiten en zelfs belegde broodjes heeft ze laten vallen. "Toen mijn zoon nog in het middelbaar zat, kochten we er regelmatig eentje op woensdagmiddag. Maar sinds hij studeert, is dat een folie die ik me niet meer kan permitteren. Hem gun ik het nog wel, wanneer hij er zin in heeft. Mezelf niet meer."

Zelfs op medische kosten moet Verbeiren besparen. De behandeling van een huidziekte heeft ze moeten stopzetten, want die kostte 60 euro per maand. Een luxe die ze zich niet langer kan permitteren met een studerende zoon. Maar sinds kort heeft haar zoon een studentenjob. "Daardoor hebben we een klein beetje ademruimte nu. Wie weet kan het op termijn toch weer."

Kleingeld bij elkaar zoeken

Vooraleer dit alles zou klinken als een klaagzang: zo is het zeker niet bedoeld. Verbeiren: "Ik ben er enorm trots dat ik het al zoveel jaren op deze manier redt. Maar zeg dan niet dat ik boven mijn stand leef, dan stijger ik."

Wat haar nog harder stoort is het besef dat zij nog bij "de gelukkigen" is. Een vriendin moet rondkomen met 50 euro per week, in haar omgeving hoort ze vaak zulke verhalen. "Het is wellicht daarom dat ik mijn verhaal wil doen. Ik weet hoe het is om in de supermarkt al je kleingeld bij elkaar te moeten zoeken en je zoon te laten optellen hoeveel je nog hebt. Zelfs tweeverdieners hebben het vandaag vaak niet simpel. Dat toont toch duidelijk aan dat er van alles aan de gang is, waar de heren in hun ivoren toren totaal geen idee van hebben?"

"Weet je, ik had deze brief veel liever aan Bart De Wever geschreven. Van hem verwachtte ik toch niks. Maar in Kris Peeters had ik echt mijn hoop gesteld. Ik dacht echt dat CD&V het verschil ging maken. Maar nu? Nu heb ik alle hoop verloren. Meer zelfs, nu ben ik bang. Wat gaan ze nog meer doen met onze sociale zekerheid?"

Het budget

Inkomen:

Hypotheek:

Kot van zoon:

Andere vaste kosten (kadastraal inkomen, verzekeringen, water en elektriciteit):

Wat overblijft voor alle andere kosten, eten inbegrepen: