Grote bek, klein hartje?
De controversiële cultrapper Tyler, The Creator toont zich op zijn aaibaarst op Flower Boy. Die plaat heette oorspronkelijk 'Scum Fuck Flower Boy'. Tot daar de aaibaarheid.
Daar is Tyler, The Creator weer. Skateboardend straatschoffie uit L.A. Opperhoofd van het rapcollectief Odd Future. Boezemvriend van Frank Ocean. Briljante videoclipmaker. Hiphopmiljonair. Maar ook: controversiële vuilbek. Kinderachtig pestjoch. Misogyne idioot. Homofobe ruziemaker.
Verbaast het u dat de muziekpers en de halve blogosfeer de voorbije dagen geen blijf wisten met hun verbazing nu Tyler, The Creator doodleuk uit de kast komt op zijn vierde plaat Flower Boy? Want de man die in het verleden lustig met scheldwoorden als faggot slingerde, blijkt zelf homo te zijn. Althans, dat moeten we afleiden uit tekstflarden zoals"I've been kissing white boys since 2004" ('I Ain't Got Time'), "That I got this car, so I take the scenic / Passenger a white boy, look like River Phoenix" ('I Ain't Got Time'), of "Shout out to the girls that I lead on / For occasional head and always keeping my bed warm / And trying their hardest to keep my head on straight"('Foreword').
Yep, Tyler is gay én een gevoelige ziel - dat wil hij ons althans laten geloven. Een plaat lang countert hij zijn vuilbekkerij met openhartige ontboezemingen die een eenzame en getormenteerde ziel verraden. Die al dan niet geveinsde zielenpijn is gestoeld op zijn herkenbare productiestijl: een mix van verbasterde achterbuurthiphop en een met jazzy, zoemende synths doorspekte sound. In elke nis en achter elke break huist Tylers liefde voor de jazzfunk van de jaren 70. Het is een fenomenale, bij momenten desoriënterende klankarchitectuur die zijn gelijke niet kent.
Of Tylers biecht en coming-out oprecht zijn? Tja, does it matter? Behoeft dit exquise staaltje hiphoptheater dan een autobiografisch element?