Razende podcasters in revolutionair Caïro
Roman. De Brits-Egyptische filmmaker Omar Robert Hamilton verrast met een dijk van een debuutroman over hoop en wanhoop na de 25-januari-revolutie in Caïro.
Wie aan de Arabische Lente denkt, herinnert zich allicht vooral het gitzwarte drama dat zich in enkele Arabische landen voltrok na de aanvankelijk veelbelovende demonstraties. Repressieve regeringsleiders werden vervangen door regimes die het volk nog steviger in een wurggreep hielden. Inmiddels zijn talrijke boeken geschreven die de tragiek van de revolutie reconstrueren, maar zelden laten die zo'n verpletterende indruk achter als de debuutroman De stad wint altijd van Omar Robert Hamilton.
We volgen het idealistische duo Khalil en Mariam, een Amerikaanse Palestijn en een Egyptische activiste, die tijdens de protesten door de straten van Caïro razen en via een podcast verslag doen van de volksopstand - een revolutie die een gouden toekomst beloofde, maar onherstelbare barsten ging vertonen toen de eerste doden vielen.
De roman begint als een bloedstollend dagboek. Het eerste verslag (9 oktober 2011) is meteen een gedetailleerde weergave van de chaos als Mariam het tellen van de levenloze lichamen niet meer kan bijhouden. Verwondingen ('Zijn kleren zijn gescheurd en zitten onder het bloed door het gekartelde metaal van de rupsbanden van een tank') worden expliciet beschreven, evenals de wanhoop van nabestaanden ('Laat dat verrichten van sectie maar zitten, we moeten onze kinderen begraven').
Het ongemak blijft niet bij de bloederige details, het seksuele geweld tegen vrouwen tijdens de demonstraties en het leed van nabestaanden en opgejaagde activisten: ondraaglijk is ook de uitsnede waarin een Franse filmploeg, beneveld door scoringsdrift, tijdens een haastig interview geen oog heeft voor de waardigheid van een van de nabestaanden.
De roman laat niet alleen kommer en kwel zien: tussen de heftige scènes door bieden de gesprekken van sarcastische activisten en de ontluikende liefde tussen Khalil en Mariam de broodnodige lichtheid en kwetsbaarheid.
Interessant weetje: Omar Robert Hamilton, die niet alleen schrijver maar ook regisseur is, heeft voor zijn roman niet alleen geput uit zijn eigen ervaringen als activist in Caïro tijdens de Arabische Lente, maar ook gebruikgemaakt van Twitter-acounts die destijds een bron van informatie waren voor het internationale publiek. Dat is geen toeval - de beginsuccessen van de volksopstand zijn vaak toegeschreven aan de ongefilterde burgerverslaggeving via so-ciale media. Zo won de stad niet de revolutie, wel de mediaoorlog.