Adoptiekinderen en biologische ouders vinden elkaar op Facebook

Dingdong en daar staat ze dan. De moeder die je bij je geboorte afstond voor adoptie en je leven al even volgt via Facebook. Via deze of een andere sociaalnetwerksite kwam ze ook snel te weten waar je woont en ze vond de tijd wel rijp om je te leren kennen. "Het gebeurt en dat is een probleem", stelt Iris Vandenborre, coördinator van de adoptiedienst Gewenst Kind. "Wij doen er alles aan om het te vermijden."

In elkaars armen vliegen en uren bijpraten over wat je jarenlang bij elkaar miste, gebeurt - zeker bij bruuske herenigingen - vooral in films. "Zo'n ontmoetingen veroorzaken een storm aan emoties en draaien daarom niet altijd uit op de grote verzoening", legt docent gezinswetenschappen Claire Wiewauters (HUB) uit. "Je hebt jezelf op zo'n moment minder in de hand dan je denkt. Hoe de ander zal reageren, kun je al helemaal niet inschatten."

Iris Vandenborre kan zich dan ook maar één voorbeeld voor de geest halen waar het goed afliep. "In sommige gevallen verbrand je door zo'n plots contact alle bruggen met je kind", vertelt ze. Terwijl dat volgens haar te vermijden is. Ook bij begeleide aanvragen tot ontmoeting weigeren kinderen soms eerst. Wanneer ze jaren later zelf zwanger zijn of hun adoptieouders verliezen, voelen ze toch de nood om hun roots te ontdekken.

Financiële druk

Maar het zijn niet alleen de biologische ouders die hun kinderen voor een voldongen feit zetten. Geadopteerde jongeren zijn even vaak nieuwsgierig, werken vliegensvlug met sociale netwerksites en zijn vooral ongeduldig. "Als wij met hen samenwerken voor een ontmoeting met hun biologische moeder gaat het trager omdat wij zo'n contact nauwkeurig voorbereiden", zegt Vandenborre. Daar wacht een 16-jarige niet altijd graag op.

"Terwijl ook voor hen geldt dat het een illusie is dat hun biologische familie openstaat voor een gesprek. In India verzwijgen moeders de adoptie bijvoorbeeld nog regelmatig omdat ze anders worden verstoten", stipt psycholoog en adoptiedeskundige Bart Bisschops aan. "Het andere uiterste is dat de biologische ouders in erbarmelijke omstandigheden leven en plots enorme druk op het kind uitoefenen om hen financieel te steunen."

Ook dichter bij huis worden biologische moeders liever niet onverwacht geconfronteerd met het kind dat ze afstonden. Omdat ze hun partner er niet over vertelden, omdat hun geloof in de weg staat of omdat ze zwanger werden na een verkrachting. "Niemand is er trots op dat ze hun kind opgeven voor adoptie", verzekert Vandenborre. "Na al die jaren bereid je het verhaal daarover graag voor."

Zelfs als het niet tot een ontmoeting komt, maakt het solo opzoeken van je biologische ouder of kind vaak veel emoties los. Vandenborre: "Kinderen ontdekken bijvoorbeeld dat hun broers of zussen niet werden afgestaan voor adoptie. Als ze de naam van hun vader niet kennen, gaan ze zich ook afvragen of de man op de foto's van hun moeder ook hun pa is."

Het kan gelukkig ook anders. Volgens psycholoog Bisschops heeft een onverwachte ontmoeting slaagkans als beide partijen de adoptie al verwerkt hebben. Ook Wiewauters meent dat - na overeenstemming met de adoptieouders - het contact tussen ouder en kind kan lukken. "Het kan dan zelfs heel helend zijn voor de drie partijen."