Direct naar artikelinhoud

40 miljard extra voor millenniumplan

40 miljard dollar:

dat is wat de internationale gemeenschap extra wil uitgeven om het milleniumplan opnieuw

op kruissnelheid te brengen.

Gisteren werd in New York de conferentie over de millenniumdoelstellingen afgesloten waaraan 140 wereldleiders deelnamen. Het millenniumplan moeten tegen 2015 een einde maken aan extreme armoede en de gevolgen daarvan. Op een aantal gebieden zoals honger en onderwijs werd aanzienlijke vooruitgang geboekt maar inzake kindersterfte en kraambedsterftes blijft de situatie dramatisch.

Vandaar dat VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon gisteren een extra financiering van 40 miljard aankondigde voor maatregelen die de levens van 16 miljoen kinderen en vrouwen moeten sparen. Een deel van het geld gaat naar betere gezinsplanning, die ervoor moeten zorgen dat 33 miljoen ongewenste zwangerschappen vermeden worden.

Het geld is niet enkel afkomstig van staten, maar ook van stichtingen, bedrijven en niet-gouvernementele organisaties. Opvallend: 8,6 miljard van het totaalpakket wordt opgehoest door de ontwikkelingslanden zelf.

Zoals verwacht maakten sommige leiders van ontwikkelingslanden van de top gebruik om uit te halen naar rijke landen. Vooral de Rwandese president Kagame was kritisch voor het Westen. “Ondanks hun goede intenties worden de ontwikkelde landen en hun ngo’s vooral gedreven door paternalisme in plaats van door echte samenwerking. Liefdadigheid en niet zelfstandigheid is het uiteindelijk doel.”

Duits bondskanselier Angela Merkel had dan weer vooral kritiek op het wanbeheer in ontwikkelingslanden. “Arme landen mogen niet te veel rekenen op aalmoezen. De belangrijkste verantwoordelijkheid voor ontwikkeling ligt bij de regeringen van ontwikkelingslanden zelf. Het zijn zij die voor efficiëntie moeten zorgen. Vandaar dat steun voor goed beheer even belangrijk is als hulp.”

De Italiaanse regering verdedigde het zeer merkwaardige standpunt dat de westerse landen zich vooral moeten bezighouden met de gezondmaking van hun eigen, nationale economieën. “Op die manier kan het Zuiden op termijn ten volle genieten van de verhoogde vraag naar producten in het Noorden.”(KoV)